Gratidão - Rosa de Saron

Da lamúria, os seus verbos já não conjugo mais

Sem o passado não existe tempo futuro

Não se pode viver para morrer

Há sempre o medo de errar, há sempre o «mas»

Sentimentos são

O claro e a escuridão

Uma porta que fecha é janela que abre então

Quando há gratidão em seu coração

É certeza que basta, da herança o seu quinhão

Tive sede, me deu água, na sombra me sentou

Deu-me a vida, pediu nada

Revertendo toda inversão

Sentimentos são

O claro e a escuridão

Uma porta que fecha é janela que abre então

Quando há gratidão em seu coração

É certeza que basta, da herança o seu quinhão

Finda o dia, dobra a alma, sem a multidão

Calmaria, minha ermida, franca devoção

Sentimentos são

O claro e a escuridão

Uma porta que fecha é janela que abre então

Quando há gratidão em seu coração

É certeza que basta, da herança o seu quinhão

Uma porta que fecha é janela que abre então

É certeza que basta, da herança o seu quinhão

Өріктен, сіздің етістіктеріңіз бұдан былай конъюгацияға ұшырамайды

Өткенсіз болашақ уақыт жоқ

Сіз өлу үшін өмір сүре алмайсыз

Әрқашан қателесуден қорқу бар, әрқашан «бірақ» бар

Сезімдер

Жарық пен қараңғылық

Жабылатын есік - осылай ашылатын терезе

Жүрегіңде шүкіршілік болған кезде

Мұрадан сенің үлесің болатыны анық

Шөлдедім, су берді, көлеңкеге отырғызды

Маған өмір сыйлады, ештеңе сұрады

әрбір инверсияны кері қайтару

Сезімдер

Жарық пен қараңғылық

Жабылатын есік - осылай ашылатын терезе

Жүрегіңде шүкіршілік болған кезде

Мұрадан сенің үлесің болатыны анық

Күннің соңында көпшіліксіз жан бүктеңіз

Тыныштық, менің ермитажым, шын берілгендігім

Сезімдер

Жарық пен қараңғылық

Жабылатын есік - осылай ашылатын терезе

Жүрегіңде шүкіршілік болған кезде

Мұрадан сенің үлесің болатыны анық

Жабылатын есік - осылай ашылатын терезе

Мұрадан сенің үлесің болатыны анық