The Recollection - Rick Wakeman

Memories of a life on earth go flashing past,

Of home, of Grauben, friends of whom he’s seen his last

Contemplating what his life’s been worth,

While trapped beneath the earth,

An embryo at birth

Pain and fear destroy the beauty I have seen,

Of caverns, where no other man has been

Silurian epoch hosts me as my grave,

My final blow I wave,

A life too late to save

Crystals of opaque quartz, studded limpid tears,

Forming magic chandeliers, lighting blistered galleries.

Жердегі өмірдің  естеліктері өтіп өтеді,

Үйден, Граубеннен, ол соңғы рет көрген достарынан

Оның өмірінің мәні неде екенін ойлап,

Жер астында қалып,

Туған кездегі эмбрион

Мен көрген сұлулықты ауырсыну мен қорқыныш бұзады,

Басқа адам болмаған үңгірлер

Силур дәуірі мені бейіт ретінде қабылдайды,

Соңғы соққым мен қол бұлғадым,

Сақтау үшін өмір тым кеш

Мөлдір емес кварц кристалдары, мөлдір көз жасы,

Сиқырлы люстраларды қалыптастыру, көпіршіктелген галереяларды жарықтандыру.