Journey To The Centre Of The Earth - Rick Wakeman

By horse, by rail, by land, by sea, our journey starts

Two men incensed by one man’s journey from the past

In Iceland, where the mountain stood with pride

They set off with their guide

To reach the mountain side

Roped as one for safety through the long descent

Into the crater of volcanic rock they went

Look up from our telescopic lens,

One star for us to share,

We continue on our prayer.

Crystals of opaque quartz, studded limpid tears,

Forming magic chandeliers, lighting blistered galleries.

Narration 1

Admiring shades of lava which imperceptibly passed from reddish

brown to bright yellow, their way lit by crystals appearing as

lighted globes, they continued through the lava gallery, which

gently sloped until they reached the inter section of two roads.

Without hesitation Professor Lidenbrook chose the eastern tunnel.

And the journey continued through a succession of arches, appearing

before them as if they were the aisles of a gothic cathedral;

the

walls were enhanced with impressions of Rock weeds and mosses from

the Silurian epoch.

Narration 2

The Eastern route they had taken had come to a dead end.

With three

days’walk back to the fork to find Arne Saknussemm’s original

route, they found their water rations were limited to one day.

Knowing their only change of finding water was on that route, they

set off for the fork and there finally they fell almost lifeless on

the third day.

After sleep, they continued down the other tunnel in

their quest for water, and whilst searching on his own, Hans, the

guide, heard the sound of water thundering behind a granite wall,

and, with a pick axe, attacked the wall so as to allow a stream of

boiling water to enter and cool in their tunnel.

Not only had they

found life in the water but they had also found a flowing guide to

the Centre of the Earth.

They called the stream the Hansbach.

Narration 3

Replenished with the water the journey continued with haste, but

somehow they find themselves separated.

Professor Lidenbrook’s

nephew Axel found himself alone.

His mind was seized with

unparalleled fear and he saw memories of home flashing before him.

His fiancee Grauben, his house and friends in Hamburg.

He saw

hallucinations of all the incidents of the journey.

And, unworthy

as he felt, he knelt in fervent prayer and then, in panic, he ran

blindly through a tunnel only to reach a dead end, where he fell

panting for breath.

In the darkness he cried… voices…

voices… voices… He heard voices.

He heard his uncle’s voice.

Due to the shape of the gallery and the conducting power of the

rocks, his uncle’s voice was uncannily travelling around the

walls.

By means of their chronometers they discovered they were

four miles apart, so Axel set about the task of rejoining the

Professor and their guide.

Recollection

Memories of a life on earth go flashing past,

Of home of Grauben, friends of whom he’s seen his last

Contemplating what his life’s been worth,

While trapped beneath the earth,

An embryo at birth

Pain and fear destroy the beauty I have seen,

Of caverns, where no other man has ever been

Silurian epoch hosts me as my grave,

My final blow I wave,

A life too late to save

Crystals of opaque quartz, studded limpid tears,

Forming magic chandeliers, lighting blistered galleries.

Narration 4

Suddenly the ground disappeared from beneath his feet.

He fell down

a vertical shaft, his head hitting a sharp rock.

He lost

consciousness.

On opening his eyes, he found himself with the

Professor and the guide, and, looking around him, he saw an ocean

stretching as faras the eye could see, a giant forest of

mushrooms, a line of huge cliffs, and strange clouds hung

overhead, as he lay on a deeply indented shore of golden sand

strewn with shells.

For a moment, he thought he was back on the

surface of the earth, but he soon realised that they had reached a

world within a world.

THE BATTLE / THE FOREST

Narration 5

Having made a raft from wood taken from the giant mushroom forest,

with rigging consisting of a mast made of two staves lashed

together, a yard made of a third, and a sail borrowed from their

stock of rugs, they set sail from the harbour — Port Grauben,

named after Axel’s fiancee.

With a north-westerly wind propelling

them along at about three miles an hour, silvery beams of light,

reflected here and there by drops of spray, produced luminous

points in the eddy created by the raft.

Soon all land was lost to

view.

Five days out to sea, they witnessed a terrifying battle

between two sea monsters.

One having the snout of a porpoise, the

head of a lizard, and teeth of a crocodile — an Ichthyosaurus.

And

the other, the mortal enemy of the first, a serpent with a

turtle’s shell, the Plesiosaurus.

The Battle

Five days out on an infinite sea, they prayed for calm on an ocean free,

But the surface of the water ws indicating some disturbance.

The raft was hurled by an unseen source, two hundred feet, with

frightening force

And a dark mass rising showed to be a giant porpoise

Rising out of the angry sea, towered the creatures' enemy,

And so the two sea monsters closed for battle

Crocodile teeth, lizard’s head, bloodshot eye, stained ocean red

Moving close to their raft’s side, the two men prayed as one and cried

«Save me, save me, save me, save me»

The serpents' fight went on for hours, two monsters soaring up like towers

And driving down to the depths in a single motion

Suddenly, the serpent’s head, shot out of the water bathed in red

And the serpentine form lay lifeless on the ocean

Crocodile teeth, lizard’s head, bloodshot eye stained ocean read

Battle won, a victor’s pride, the three men thanked the Lord and cried

«Praise God, praise God, praise God, praise God.»

Narration 6

Cumulus clouds formed heavily in the south, like huge wool packs

heaped up in picturesque disorder.

Under the influence of the

breezes they merged together, growing darker, forming a single

menacing mass.

The raft lay motionless on the sluggish waveless

sea and in silence they waited for the storm.

Narration 7

For four days the storm had raged as they clung to the mast of

their raft for safety.

Finally, with their raft wrecked after

being bashed against the reefs, they lay sheltered from the

pouring rain beneath a few overhanging rocks where they ate and

slept.

The next day all trace of the storm had disappeared and

what remained of their stock seemed intact.

Checking the compass

brought only heartbreak as it showed that a chance of wind during

the storm had returned them to just a few miles north of Port

Grauben.

So, deciding to try and find the original route they

advanced with difficulty over granite fragments mingled with

flint, quartz, and alluvial deposits, eventually reaching a plain

covered with bones.

like a huge cemetery.

A mile further on, they

reached the edge of a huge forest made up of vegetation of the

Tertiary period.

Tall palms were linked by a network of

inextricable creepers, a carpet of moss covering the ground and

the leaves were colourless, everything having a brownish hue.

Exploring the forest they discovered a heard of gigantic animals,

Mastadons, which were being marshalled by a primitive human being,

a Proteus.

He stood over twelve foot high and brandished an

enormous bough, a crook worthy of this antediluvian shepherd.

The Forest

Journey on through ages gone, to the centre of the earth

Past rocks of quartz and granite, which gave mother nature birth

Burial ground of ancient man, his life no more is seen,

A journey through his time unknown, I wonder where he’s been

Wonder where he’s been, wonder where he’s been, wonder where he’s been

The shore now gone behind the hills, a forest in our sight,

Rocks and distant mountains, bathed in waves of blinding light

Forests from far gone time, no living man has seen,

A private prehistoric world, for you and I a dream

Brownish hue dicates my eye, no colour hides their fear,

Flowers faded, dull and cold, now bleached by atmosphere

Creatures twisting under trees, huge monsters soaked with rage

Hidden deep below our earth, a frightening, bygone age

Their shepherd came, now long extinct, a huge primeval man

The three men filled with disbelief, just turned as one and ran.

Narration 8

Dumb with astonishment and amazement which bordered on

stupefaction, they fled the forest.

Instinctively, they made

towards the Lidenbrook Sea.

Discovering a rusty dagger on the

beach, and the carved initials of the explorer before them on a

slab of granite, they realised that thay were once again treading

the route of Arne Saknussemm.

Following a short sea journey around

a cape, they came ashore where a dark tunnel plunged deep into

rock.

Venturing down, their progress was halted by a piece of rock

blocking their way.

After deciding to blow their way through, and

setting the charge, they put out to sea for safety.

With the

explosion, the rocks before them opened like a curtain, and a

bottomless pit appeared in the shore.

The explosion had caused an

earthquake, the abyss had opened up, and the sea was pouring into

it.

Down and down they plunged into the huge gallery, but on

regaining their senses found their raft rising at tremendous

speed.

Trapped in the shaft of an active volcano they rose through

the ages of man to be finally expelled out on a mountain-side

riddled with tiny lava streams.

Their journey was completed and

they found themselves 3000 miles from their original starting

point in Iceland.

They had entered by one volcano and they had

come out by another.

With the blue mountains of Calabria in the

east they walked away from the mountain that had returned them.

The frightening Mount Etna.

Атпен, темірмен, құрлықпен, теңіз арқылы саяхатымыз басталады

Бір адамның өткен сапарына ашуланған екі ер адам

 Тауы мақтанышпен тұрған Исландияда

Олар гидпен жолға шықты

Тау жағына жету үшін

Ұзақ төмен түсу кезінде қауіпсіздік үшін арқанмен жалғыз

Олар жанартаулық тастың кратеріне түсті

Телескопиялық линзадан жоғары қараңыз,

Біз бөлісетін бір жұлдыз,

Біз дұғамызды жалғастырамыз.

Мөлдір емес кварц кристалдары, мөлдір көз жасы,

Сиқырлы люстраларды қалыптастыру, көпіршікті галереяларды жарықтандыру.

Баяндау 1

Лаваның қызғылт түстен көрінбейтін реңктері

қоңырдан ашық сарыға дейін, олардың жолы кристалдармен жарықтандырылады

жарықтандырылған глобустар, олар лава галереясы арқылы жалғастырды, ол

екі жолдың қиылысына жеткенше ақырын еңісті.

Профессор Лиденбрук ойланбастан шығыс туннельді таңдады.

Саяхат доғалар тізбегі арқылы жалғасып, пайда болды

олардың алдында готикалық собордың дәлізі сияқты;

the

қабырғалар тас арамшөптер мен мүктердің әсерлерімен безендірілді

силур дәуірі.

Әңгімелеу 2

Олар жүріп өткен шығыс жолы тығырыққа                           .

Үшпен

Арне Сакнуссеммнің түпнұсқасын табу үшін айналаға күн жаяу қайта қайта барыңыз

олар су рационының бір күнмен шектелетінін анықтады.

Олардың су табудағы жалғыз өзгерісі сол жолда болғанын білген олар

айырға қарай бет алды да, ақыры олар жансыз құлап қалды

үшінші күні.

Ұйықтап болғаннан кейін олар басқа туннельмен төмен қарай жүрді

олардың су іздеуі және өз бетімен іздеген кезде, Ганс

гид, гранит қабырғаның артында судың күркіреген дыбысын естіді,

және болтасымен                                                                                                                                         болта                                   �

олардың туннеліне  кіріп, суыту үшін қайнаған су.

Оларда ғана емес

суда өмір тапты, бірақ олар да ағып жатқан нұсқаулық тапты

Жердің орталығы.

Олар ағынды Гансбах деп атады.

Баяндау 3

Суға толы сапар асығыспен жалғасты, бірақ

әйтеуір олар бөлектеніп қалады.

Профессор Лиденбрук

жиені Аксел өзін жалғыз тапты.

Оның санасы жаулап алды

теңдесі жоқ қорқыныш пен оның алдында үй туралы естеліктерді көрді.

Оның қалыңдығы Граубен, оның үйі және Гамбургтегі достары.

Ол көрді

саяхаттағы барлық оқиғалардың галлюцинациялары.

Және, лайықсыз

сезгендей, ол тізерлеп дұға етті, сосын үрейленіп, жүгіріп кетті.

туннель арқылы соқыр өтіп, ол құлаған тұйыққа жетеді

ентігу.

Қараңғыда ол жылады... дауыстар...

дауыстар... дауыстар... Ол дауыстарды естіді.

Ол ағасының даусын естіді.

Галереяның пішіні мен өткізгіш қуатына  байланысты

жартастар, ағасының дауысы таңғажайып айналаны шарлады

қабырғалар.

Хронометрлер арқылы олар өздерінің бар екенін анықтады

Арасынан төрт миль қалды, сондықтан Аксел  қайта қосылу  міндетін                                                                                     |

Профессор және олардың жетекшілері.

Еске түсіру

Жердегі өмірдің естеліктері өтіп өтеді,

Граубеннің үйі, ол соңғы рет көрген достары

Оның өмірінің мәні неде екенін ойлап,

Жер астында қалғанда,

Туған кездегі эмбрион

Мен көрген сұлулықты ауырсыну мен қорқыныш бұзады,

Ешбір адам болмаған үңгірлер

Силур дәуірі мені бейіт ретінде қабылдайды,

Соңғы соққым мен қол бұлғадым,

Сақтау үшін өмір тым кеш

Мөлдір емес кварц кристалдары, мөлдір көз жасы,

Сиқырлы люстраларды қалыптастыру, көпіршікті галереяларды жарықтандыру.

Баяндау 4

Кенет оның аяғының астынан жер жоғалып кетті.

Ол құлады

тік білік, басы үшкір тасқа тиген.

Ол жеңілді

сана.

Көзін ашқанда, ол онымен бірге болды

Профессор мен гид, айналасына қарап                                                             

                       алып                                                                                                                                                                                                                                                                              орман

саңырауқұлақтар, үлкен жартастардың тізбегі және біртүрлі бұлттар ілінген

ол үстеме, ол ол алтын құмның терең шегінген жағасында жатты

раковиналармен шашылған.

Бір сәт ол қайта қайтып ойлады деп ойлады

жер бетінде, бірақ ол көп ұзамай олардың а жеткенін түсінді

әлем ішіндегі әлем.

ШАЙҚАС / ОРМАН

Әңгімелеу 5

Үлкен саңырауқұлақ орманынан алынған ағаштан сал жасап,

екі сырықтан жасалған діңгектен тұратын такелажы бар

бірге, үштен жасалған аула   және жалған олардан қарыз алған

кілемдер қоймасы, олар айлақтан жөнелді — Порт-Граубен,

Аксельдің қалыңдығының атымен аталған.

Солтүстік-батыстан соғатын желмен

олар сағатына үш миль жылдамдықпен жүреді, күмістей жарық сәулелері,

спрей тамшыларымен осы жерде және сол жерде шағылысып, жарқыраған

сал жасаған құйынды нүктелер.

Көп ұзамай жердің бәрі жоғалды

көрініс.

Бес күн теңізге шығып, олар қорқынышты шайқастың куәсі болды

екі теңіз құбыжықтарының арасында.

Бірі кепшіктің тұмсығы бар

кесірткінің басы, қолтырауынның тістері — ихтиозавр.

Және

екіншісі, біріншінің өлім жауы, жылан

тасбақа қабығы, плезиозавр.

Шайқас

Шексіз теңізде  бес күн                о                                                  Тыныштық болсын болсын,

Бірақ судың беткейі белгілі бір бұзылысты көрсетеді.

Салды екі жүз футпен көрінбейтін көзі лақтырды

қорқынышты күш

Қараңғы масса көтеріліп                             үлкен                                 |

Қаһарлы теңізден көтеріліп, тіршілік иелерінің жауы,

Осылайша екі теңіз құбыжығы шайқасқа жабылды

Қолтырауын тістері, кесірткінің басы, қан атқан көзі, қызыл мұхитқа боялған

Олардың рафтінің қатарына жақындаған сайын, екі адам бір және жылап жіберді

«Мені құтқар, мені құтқар, мені құтқар, мені құтқар»

Жыландардың шайқасы сағаттарға созылды, екі құбыжық мұнаралар сияқты көтерілді

Бір қозғалыспен тереңдікке                                                                                                                                          мен

Кенет жыланның басы қызылға шомылған судан атып шықты

Ал серпентин пішіні мұхитта жансыз            жансыз                                                                                                                   |

Қолтырауын тістері, кесіртке басы, қанға боялған көз мұхит оқылады

Шайқас жеңді, жеңімпаздың мақтанышы, үш адам Иемізге алғыс айтып, жылап жіберді

«Аллаһты мадақтаңдар, Алланы мадақтаңдар, Алланы мадақтаңдар, Алланы мадақтаңдар».

Баяндау 6

Оңтүстігінде үлкен жүн бумалары тәрізді жинақталған бұлттар пайда болды

көркем бұзылуға дейін көтерілді.

әсерінен 

желдер қосылып, күңгірттеніп, бір құрады

қауіпті масса.

Сал баяу толқынсыздың үстінде қозғалмай жатты

теңізде және олар дауылды күтті.

Баяндау 7

Төрт күн бойы олар діңгекке жабысып қалғанда дауыл соқты

қауіпсіздік үшін олардың сал.

Ақырында, олардың салдары қирап қалды

рифтерге соғылып, олар рифтерден паналанып жатты

олар тамақтанатын жерде бірнеше асылып тұрған жартастардың астына жаңбыр жауып,

ұйықтады.

Келесі күні дауылдың барлық іздері жоғалып кетті

олардың қорынан қалғандары бұзылмай көрінді.

Компасты тексеру

тек жүрек соғуын әкелді, өйткені ол желдің ішінде желдің пайда болуы

дауыл оларды Порттан солтүстікке қарай бірнеше мильге қайтарды

Граубен.

Сонымен, оларда түпнұсқа бағытын табуға және тапқандарды шешуге шешім қабылдау

араласқан гранит сынықтары бойынша қиындықпен алға жылжыды

шақпақтас, кварц және аллювий шөгінділері, ақырында                                   |

сүйектермен жабылған.

үлкен зират сияқты.

Бір миль ары қарай олар

өсімдіктерінен тұратын үлкен орманның шетіне жетті

Үшінші кезең.

Биік алақандар желі арқылы байланысты

ажырамас сусымалылар, жерді жабатын мүк кілемі және

жапырақтары түссіз, барлығы қоңыр реңкке ие болды.

Орманды зерттей отырып, олар алып жануарлар туралы естіді,

Қарапайым адаммен қорқытқан мастадондар,

a Proteus.

Ол биіктігі он екі футтан астам тұрды да, бір сілкінді

Үлкен бұт, бұл антированның шопанына лайықты кружка.

Орман

Ғасырлар бойы жердің ортасына саяхат

Табиғат-ананы дүниеге әкелген кварц пен граниттің өткен жыныстары

Ежелгі адамның жерленген жері, оның өмірі  көрілмейді 

Уақытымен саяхат белгісіз, мен оның қайда болғанына таңғаламын

Оның қайда болғанына таң қалыңыз, қайда болды, қай жерде болды деп ойлаңыз

Жаға енді төбелердің артына кетті, біздің көз алдымызда орман,

Жартастар мен алыс таулар, соқырлайтын жарықтың толқынына   шомылған

Ешбір адам көрмеген ормандар,

Жеке тарихқа дейінгі әлем, сіз және мен үшін арман

Қоңыр реңк көзімді көрсетеді, ешбір түс қорқынышты жасырмайды,

Гүлдер солып, күңгірт және суық болды, енді атмосфера ағартты

Ағаштардың астында бұралған жаратылыстар, ашуға малынған алып құбыжықтар

Біздің жеріміздің тереңінде жасырылған, өте қорқынышты, өткен дәуір

Олардың бақташысы, әлдеқашан жойылып кеткен, үлкен байырғы адам келді

Үш адам сенімсіздікке толы, бір кісідей бұрылып, жүгіре жөнелді.

Әңгімелеу 8

Таңдану мен таң қалудан мылқау

аңырап, олар орманнан қашып кетті.

Олар инстинктивті түрде жасады

Лиденбрук теңізіне қарай.

Тот басқан қанжарды табу

жағажай және олардың алдындағы зерттеушінің бас әріптері а

гранит тақтасы, олар тағы да басып жатқанын түсінді

Арне Сакнуссемм бағыты.

Қысқа теңіз саяхатынан кейін

Кейп, олар жағаға келді, онда қара туннель терең түсіп кетті

рок.

Төменге қарай ілгерілегенде, олардың ілгерілеуін бір тас  тоқтады

олардың жолын бөгеу.

Олар арқылы өтуге шешім қабылдағаннан кейін, және

зарядты орнатқаннан кейін олар қауіпсіздік үшін теңізге шығады.

Бірге

жарылыс, олардың алдындағы тастар шымылдық сияқты ашылды және а

жағада түпсіз шұңқыр пайда болды.

Жарылыс тудырды

жер сілкінісі болды, тұңғиық ашылып, теңіз құйылды

ол.

Төмен және төмен олар үлкен галереяға кірді, бірақ одан әрі

есін жиған кезде, олардың салдары өте жоғары көтерілді

жылдамдық.

Белсенді жанартау білігінде қамалып, олар көтеріліп өтті

Адамның ғасырлары ақыры тау жағынан шығарылады

ұсақ лава ағындарына толы.

Олардың сапары аяқталды және

олар бастапқыдан 3000 миль қашықтықта табылды

Исландиядағы нүкте.

Олар бір жанартаумен кірді және оларда болды

басқа  шығыңыз.

Калабриядағы көк таулармен 

шығысқа қарай өздерін қайтарған таудан алыстап кетті.

Қорқынышты Этна тауы.