Elegy - Written In A Country Churchyard - Rick Wakeman

The curfew tolls the knell of parting day

The lowing herd winds slowly o’er the lee

The ploughman homeward plods his weary way

And leaves the world to darkness

And to me

Now fades the glimmering landscape on the site

And all the air a solemn stillness holds

Save where the beetle wheels his drewning flight

And drowsy tinklings lull the distant folds

Save that from yonder isly mantle tower

The moping owl doest to the moon complain

Of such as, wondering near her secret bower

Molest her ancient solitary reign

Beneath those rugged elms that yew tree shade

Where heaves the turf in many a mouldering heap

Each in his narrow cell forever laid

The rude forefathers of the hamlets

The breezy call of incense breathing morn

The swallow twittering from the strawdirt church

The cock’s shrill clarion of the echoing hoard

No more to arouse them from their noble death

For them no more the blazing hearths will burn

Or busy housewifes ply their evening care

No children run to list their sires return

Or climb his knees, the envied kiss to share

Oft' did the harvest to their sick weald

Their furrow oft' a stubborn glebe was broke

How jockened did they drive their team afield

How bowed the woods beneath their sturdy stroke

Let not ambition rock their useful toil

Their homely joys and destiny obscure

Nor grandeur here with a disdainful smile

The short and simple annals of the poor

The boast of heraldry

The pomp of power

And all that beauty

All that wealth 'er-gave

Awakes alike the inevitable hour

The paths of glory lead but to the grave

Nor you 'ere prow

Impute to these the fault of memory

Or their tool no trophies raise

Where through the long drawn aisle

Of threaded vault

The peeling anthem swells a note of praise

The stored urn or animated bust

Back to its mansion call the fleeting breath

Can honour’s voice provoke the silent dust

Or flattery soothe the dull cold ear of death

Perhaps in this neglected spot is laid some heart

Once pregnant with celestial fire

Hands that the rod of empire might have swayed

Or wake to ecstasy

The living liar

The knowledge to their eyes

Her ample page

Rich with the spoils of time

Did n’er unroll

'Til penury repressed their noble rage

And froze the genial current of the soul

For many a gem of purest ray serene

The dark unfathomed caves of ocean bear

For many a flower is born to blush unseen

And wasted sweetness on the desert air

Some village hamlet

But with dauntless breast the little tyrant of his fields

Withstood some mute and glorious pilgrim

Here may rest

Some Cromwell guiltless of his country’s blood

The applause of listening senates to command

The threats of pain and ruin to despise

To scatter plenty o’er a smiling land

And weave their history in a nation’s eyes

Their lot forbade

Nor circumscribed alone their growing virtues

But their crimes confide

The mad to wade through slaughter to a throne

And shut the gates of mercy on mankind

The struggling pangs of concious truth to hide

To quench the blushes of ingenious shame

Or heat the shrine of luxury and pride

With incense kindled at the muses' flame

Far from the madding crowds

Ingnoble strife

Their sober wishes never learned to stray

Along the cool sequestered vale of life

They kept the noiseless tenor of their way

Yet in these bones, from insult

To protect some frail memorial

Still erected nigh

With uncouth rhymes

And shapeless sculptured debt

Implores the passing tribute of a sigh

Their name

Their years

Spelt by the unlettered muse

The place of fame and elegy supply

And many a holy text around she strews

That teach the rustic moralist to die

For who, to dumb forgetfulness at pray

This pleasing anxious being 'er resigned

Left the warm precints of the cheerful day

Or cast one longing, lingering look behind

On some fond breast the parting soul relies

Some pious drops the closing eye requires

E’en from the tomb

The voice of nature cries

E’en in our ashes live their wonted fires

To thee, who mindful of the un-honoured dead

Doest in these lines their artless tale relate

If chance, by lonely contemplation led

To some kindred spirit, should enquire thy fate

Happily some hoary headed swain may say

Oft' we’ve seen him at the peep of dawn

Brushing with hasty steps the dews away

To meet the sun upon the aplen lawn

There at the foot of yonder nodding beach

That weaves its old fantastic route so high

Its listless length at moontide

Would he stretch

And pour upon the brook that babbles by

Hard by yon wood

Now smiling at him scorn

Muttering his wayward fancys he would roam

Now drooping

Would for one

Like one forlorn

Or crazed with care

Or crossed in hopeless love

One morn' I missed him on the 'customed hill

Along the heath

And near his favourite tree

Another came

Nor yet beside the rill

Nor up the lawn

Nor at the wood was he

The next

Its dirges due in sad array

Slow through the churchway path

We saw him borne

Approach and read

For thou canst read

The ley graved on the stone

Beneath yon aged thorn

Here rests his head

Upon the lap of earth

The youth to fortune and to fame unknown

Fair science frowned not on his humble birth

And melancholy marked him for her own

Large was his bounty

And his soul sincere

Heaven did a recompense as largely send

He gave to misery all he had

A tear, he gained from heaven

T’was all he wished

A friend

No father seek his merits to disclose

Or draw his frailties from their dread abode

There they alike in trembling hope repose

The bosom of his father and his god

Коменданттық сағат қоштасу күнін қалады

Төменгі табын баяу желдің үстінен соғады

Жер жыртушы шаршап-шалдығып үйіне қарай ұмтылады

Және әлемді қараңғылыққа  қалдырады

Ал маған

Енді сайттағы жарқыраған пейзажды өшіреді

Барлық ауаны салтанатты тыныштық сақтайды

Қоңыздың ұшатын жерін сақтаңыз

Ал ұйқышыл сыңғырлар алыстағы қатпарларды тыныштандырады

Оны арғы жағындағы мантия мұнарасынан сақтаңыз

Үкі айға шағымданады

Мысалы, оның құпия садақтың жанында таң қалдыру

Ежелгі жалғыз билігін бұзу

Қарағаштардың астында, ағаштың көлеңкесі

Қайда көп қалыптау үйіндісінде шымтезек

Әрқайсысы өзінің тар камерасында мәңгілік жатыр

Ауылдықтардың арсыз аталары

Хош иісті түтіннің таңғы желді қоңырауы

Сабанды шіркеуден қарлығаш дірілдеп жатыр

Әтештің жаңғырық жинаған дауысы

Енді оларды асыл өлімнен ояту жоқ

Олар үшін бұдан былай алаулаған ошақтар жанбайды

Немесе қолы бос емес үй шаруасындағы әйелдер кешкі күтіммен айналысады

Бірде-бір бала ата-бабасының тізіміне  жүгірмейді

Немесе тізеге көтеріліңіз, қызғанышпен сүйіспеншілікпен бөлісіңіз

Көбінесе егін жинап, ауырған жеріне дейін жинайтын

Олардың қыңыр бөртпе бороздары үзілді

Олар өз командасын қалай қалжыңдатып жіберді

Олардың берік соққыларының астындағы ормандар қалай тағзым етті

Менмендік олардың пайдалы еңбегін шайқалтпасын

Олардың үйдегі қуаныштары мен тағдырлары бұлыңғыр

Бұл жерде жеккөрінішті күлімсіреген ұлылық жоқ

Кедейлердің қысқа және қарапайым жылнамасы

Геральдиканың мақтанышы

Күш салтанаты

Және барлық сұлулық

Бұл байлықтың бәрі ер-берген

Еріксіз сағат сияқты оянады

Даңқ жолдары бейітке апарады

Сондай-ақ сен де төбе емессің

Бұларға жадтың қатесін жүктеңіз

Немесе олардың құралы бірде-бір трофей көтермейді

Ұзын сызылған дәліз арқылы қайда

Жіпті қоймадан

Әнұранның шырқауы мақтау нотасын                                           мадақтау  нота                                 мадақтау  нота                                                                                                                 мадақтау ноты            

Сақталған урна немесе анимациялық бюст

Оның сарайына оралу, өткінші тыныс деп аталады

Құрметтің дауысы үнсіз шаңды қоздыра алады

Немесе жалпақтау өлімнің күңгірт суық құлағын тыныштандырады

Бәлкім, бұл ​​елеусіз жерде бір бір жүректі жатқан болған болар

Бірде аспан отына жүкті

Империяның таяқшасы тербелген қолдар

Немесе экстаз  ояныңыз

Тірі өтірікші

Олардың көздеріне білім

Оның кең парағы

Уақыттың олжасына  бай

Шығармады

'Til penury олардың асыл ашуын басып тастады

Және жанның гениалды ағымын қатты

Көптеген таза сәуленің асыл асыл тасығыш         

Мұхит аюының қараңғы үңгірлері

Көпшілік үшін гүл көрінбей қызару үшін туады

Шөл ауада тәттіні ысырап етті

Кейбір ауыл ауылы

Бірақ өз өрісінің кішкентай тираны батыл кеудемен

Кейбір мылқау және даңқты қажыға төтеп берді

Мұнда демалуға болады

Кейбір Кромвель өз елінің қанына кінәлі емес

Сенаттардың бұйрығын тыңдаған қол шапалақтау 

Қайғыны                                              

Күлімсіреген елге көп шашу үшін

Және олардың тарихын ұлт көзімен тоқу

Олардың үлесі тыйым салды

Сондай-ақ олардың өсіп келе жатқан ізгі қасиеттерін шектемейді

Бірақ олардың қылмыстары құпия

Таққа союдан айқайлайды

Адамзатқа мейірім қақпаларын жабыңдар

Жасыратын саналы шындықтың күресетін  азабы

Тапқыр ұяттың қызаруын басу үшін

Немесе салтанат пен мақтаныштың ғибадатханасын қыздырыңыз

Музалардың жалынына хош иісті заттар жағылған

Ессіз топтан алыс

Ақылсыз жанжал

Олардың байсалды тілектері ешқашан адасуды үйренбеген

Салқын секвестрленген өмір алқабында

Олар шусыз тенорды сақтап қалды

Дегенмен бұл сүйектерде, қорлаудан

Әлсіз ескерткішті қорғау үшін

Әлі таяу тұрғызылған

Әдепсіз рифмалармен

Және пішінсіз мүсіндік қарыз

Өтіп бара жатқан құрметті өтінеді

Олардың аты

Олардың жылдары

Хатсыз муза жазған

Даңқ пен елегияның орны

Оның айналасында көптеген қасиетті мәтіндер бар

Бұл рустикалық моралистті өлуге  үйретеді

Кім үшін, дұғада ұмыту  мылқау               

Бұл көңілді қобалжыған адам отставкаға кетті

Көңілді күннің жылы аймақтарынан кеттік

Немесе бір сағынышпен, артқа ұзақ қарау

Қоштасар жан кейбір сүйген кеудеге сүйенеді

Кейбір тақуалық тамшылар көзді жұмып қажет етеді

Ен қабірден

Табиғат дауысы жылайды

Біздің күлімізде олардың әдеттегі оттары өмір сүреді

Қадірсіз өлгендерді еске алатын саған

Осы жолдарда олардың көркем әңгімесін айтыңыз

Егер болса, жалғыздық ойлау жетеледі

Қандай да бір туысқан жанға тағдырыңды сұрау керек

Қуанышқа орай, кейбір ақшыл аққулар айтуы мүмкін

Біз оны таң атқанда жиі көретінбіз

Шықтарды асығыс қадамдармен щеткамен кетіру

 Күнді гүлзарда қарсы алу

Арғы жағажайдың етегінде

Бұл оның ескі фантастикалық бағытын соншалықты биік     өреді

Оның айдың толқынындағы сансыз ұзындығы

Ол созар ма еді

Жақыннан ағып жатқан өзенге құйыңыз

Ағаштан қатты

Енді оған күліп, мысқылдайды

Өзінің қиял-ғажайып қиялын күбірлеп, ол қыдыратын

Қазір салбырап

Біреуіне болар еді

Бір бейшара сияқты

Немесе сақтықпен ессіз

Немесе үмітсіз махаббатқа  айталас

Бір күні таңертең мен оны «әдеттелген төбеде» сағындым

Тау бойында

Және оның сүйікті ағашының жанында

Тағы біреуі келді

Әлі риллдің жанында емес

Көгалдарға да

Ол орманда да болған жоқ

Келесі

Оның қайғылы жазбалары

Шіркеу жолымен баяу жүріңіз

Біз оның туғанын көрдік

Жақындап, оқыңыз

Өйткені сіз оқи аласыз

Лей тасқа қалыпты

Қартайған тікеннің астында

Міне, оның басы демалады

Жер қойнауында

Жастарға сәттілік және белгісіз

Әділ ғылым оның қарапайым дүниеге келгеніне қабағын шытпайды

Ал меланхолия оны өзінше белгіледі

Оның сыйлығы үлкен болды

Және оның жаны адал

Аспан негізінен жібергендей едәуір жасады

Ол бар барын     қасірет ке  берді

Ол көктен көз жасын алды

Ол қалағанның бәрі болды

Дос

Ешбір                                                            әке                               

Немесе олардың қорқынышты мекенінен оның әлсіздіктерін алыңыз

Онда олар дірілдеген үмітпен тыныштықта болады

Әкесінің және құдайының төсі