Petro The Fisherman - Richard Tauber

Pedro the fisherman was always whistling such a merry call,

Girls who were passing by would hear him whistling by the harbour wall.

But his sweetheart Nina who loved him true, always knew

That his song belonged to her alone.

And in the evening when the lights were gleaming,

And they had to part,

As he sailed his boat away, echoing across the bay,

Came the tune that lingered in her heart.

But days of dreaming quickly pass and life goes rushing on,

And one day from the harbour wall she found his boat had gone.

He’d sailed away to find the gold the sea could never bring,

To buy a dress, a cuckoo clock, a saucepan and a ring.

She kept her eyes on the blue horizon, but he didn’t return.

She stopped her sighing and left off crying, but he didn’t return.

One day her father said to her, «Oh dearest daughter mine

You’ll never make a lot from fish, you’ll make much more from wine.

Though Miguel is very fat his vineyard’s doing well,

So marry him and let your dreams of Pedro go to hell.»

The organ peals, the choirboys sing,

The priest is ready with the book and ring,

So small and white here comes the bride,

And stands by swarthy Miguel’s side.

Will you have this man to be your lawful spouse eternally?

And suddenly the church is still;

they wait to hear her say «I will.»

When through the open doorway there, a faroff sound disturbs the air.

Suddenly she found her man, from the church out she ran,

There he was upon the harbour wall.

Down rushed the wedding guests upon the quayside, but the bride had gone.

As with love she sailed away, echoing across the bay,

Came the happy ending to her song.

Балықшы Педро әрқашан осындай қуанышты қоңырауды ысқырып тұратын,

Жанынан өтіп бара жатқан қыздар оның айлақ қабырғасының жанында ысқырғанын естиді.

Бірақ оны шын сүйетін сүйіктісі Нина әрқашан білетін

Оның әні жалғыз оған тиесілі.

Кешке шамдар жарқырап тұрғанда,

Және олар бөлуге мәжбүр болды,

Ол қайығын жүзіп бара жатып, шығанақтың арғы бетінен жаңғырық жасап,

Оның жүрегінде сақталған әуен шықты.

Бірақ армандаған күндер тез өтіп, өмірге асығады,

Бір күні порт қабырғасынан оның қайығы кетіп қалғанын көрді.

Ол теңіз ешқашан әкеле алмайтын алтынды табу үшін жүзіп кетті,

Көйлек, көкек сағат, кастрюль және сақина сатып алу.

Ол көгілдір көкжиекте көзін сүзді, бірақ ол қайтып оралмады.

Ол күрсінуін тоқтатып, жылауын тастады, бірақ ол қайтып келмеді.

Бір күні әкесі оған: «О, менің ең қымбатты қызым

Сіз ешқашан балықтан көп тана алмайсыз, шараптан әлдеқайда көп жасайсыз.

Мигель өте семіз болса да, оның жүзімдігі жақсы жұмыс істейді,

Сондықтан оған үйленіңіз және Педро туралы армандарыңыз тоз болсын».

Орган шырқайды, хоршылар ән салады,

Діни қызметкер кітап пен сақина дайын,

Кішкентай және ақ қалыңдық келеді,

Ол қоңыр Мигельдің жанында тұрады.

Сіз бұл адам  мәңгілік  заңды  жарыңыз  бола аласыз ба?

Кенет шіркеу тынды;

олар оның «боламын» деген сөзін күтеді.

Ашық есіктен өткенде,  алыс дыбыс ауаны бұзады.

Кенет ол өзінің адамын тапты, ол шіркеуден жүгіріп шықты,

Сол жерде ол порттың қабырғасында болды.

Үйлену тойына келген қонақтарды жағалауға жүгіртті, бірақ қалыңдық кетіп қалды.

Сүйіспеншілікпен ол шығанақ арқылы жаңғырықпен жүзіп кетті,

Оның әні бақытты аяқталды.