Lloras - Ricardo Montaner

Cuando te sientes sola

El tiempo se demora

Cuando tus esperanzas mueren

Y me añoras

Lloras… lloras…

Cuando tu cuerpo me ama

Tan sólo en pensamientos

Y apretando la almohada

Crees sentir mi aliento

Lloras… lloras…

Cansada de esperar lo inesperado

Hastiada de fingir entre sus brazos

Y por obligación se lo has callado

Solo lloras…

Sabiendo que era él quien ha llegado

Pensando que soy yo, lo inesperado

Y te quedas dormida, recordándome…

Recordándome…

Y cuando en el espejo

Te miras parte a parte

Y sientes mis caricias

Queriéndome tocarte

Lloras… lloras… y lloras

Cansada de esperar lo inesperado

Hastiada de fingir entre sus brazos

Y por obligación se lo has callado

Solo lloras…

Sabiendo que era él quien ha llegado

Pensando que soy yo, lo inesperado

Y te quedas dormida, recordándome…

Recordándome…

өзіңді жалғыз сезінгенде

уақыт кешікті

үміттерің өлгенде

ал сен мені сағынасың

Жылайсың... жылайсың...

сенің денең мені жақсы көргенде

тек ойларда

Және жастықты қысу

Менің тынысымды сеземін деп ойлайсың

Жылайсың... жылайсың...

Күтпеген жағдайды күтуден шаршадым

Оның құшағында көрінуден жалықты

Ал сен міндеттемесінен үндемедің

сен жай ғана жылайсың...

Оның келгенін біле тұра

Мен деп ойладым, күтпеген жерден

Ал сен мені есіңе алып ұйықтап кетесің...

Еске салады…

Және айнаға түскенде

сіз өзіңізге бөлшектеп қарайсыз

және сен менің еркелететінімді сезінесің

саған қол тигізгім келеді

Сіз жылайсыз ... жылайсыз ... және жылайсыз

Күтпеген жағдайды күтуден шаршадым

Оның құшағында көрінуден жалықты

Ал сен міндеттемесінен үндемедің

сен жай ғана жылайсың...

Оның келгенін біле тұра

Мен деп ойладым, күтпеген жерден

Ал сен мені есіңе алып ұйықтап кетесің...

Еске салады…