Цыганочка - Разные Люди, ГПД

Дети улицы — голь да рваные,

Рупь в кармане есть, в усмерть пьяные,

Хошь — пиво пей, хошь — дев люби,

Воля — вольному, да не взаперти,

Эх, душа моя, да в поле видная,

Эх, да долюшка незавидная,

Жить охота, да смерть голодная,

Все идет за мной подворотнями.

Время новое, только в радость ли?

Эй, вы, сволочи, что попрятались?

Насвинячили, напаскудили,

Да по норам своим, бабам в груди!

Эх, выходи-ка в круг, да не выйдешь же,

Тварь болотная, хрен ты выдержишь!

Попадешься нам, ой, да сгоряча,

Да дубинушкой, да сплеча!

Сплеча!

Где же силы взять для такой игры,

Где при жизни бьют, а на гроб цветы,

Где льстецу почет, назван раем ад,

Где зовут вперед, а ведут назад.

Что ж, народ ты мой, как облезлый князь,

И налево грязь, и направо грязь

В наши уши льют не помоями,

А рекордами да героями.

Выйдешь в светлый день — караульных тень,

Растоптал бы в грязь, да мараться лень,

Прокричал в лицо, да больная мать,

Что ж зарыться в ил да молчать, молчать.

Что ж молчать да ждать столько времени

Пока вымрут два поколения,

Пока первый ряд перестроится,

Может к стенке тех, кто пристроился?

Может к стенке тех, кто учил кнутом,

Кто за наш же хлев нам же устроил дом,

Кто чужой рукой загребал огонь

Да пословица есть: ты дерьмо не тронь.

Вона волюшка!

Что, не нравится?

Эх, напиться бы до беспамятства!

А он смеется, гад, да соль на ранушку:

Был и будешь холопом, Иванушка!

Көше балалары жалаңаш, жыртық,

Қалтаңда бір рубль бар, өлгенше мас,

Қаласаң - сыра іш, қаласаң - қыздарды жақсы көр,

Ерік - тегін, бірақ құлыпталмаған,

О, жаным, иә далада көрінеді,

Иә, қызықсыз долюшка,

Өмір сүру үшін аң аулау, бірақ аш өлім,

Қақпа арқылы бәрі мені аңдып келеді.

Уақыт жаңа, бұл тек қуаныш үшін бе?

Ей, бейбақтар, не жасырып тұрсыңдар?

Олар бұзды, бұзды,

Иә, өз саңылауларына сәйкес, кеудедегі әйелдер!

Е, шеңберге шығыңыз, бірақ сіз шықпайсыз,

Батпақты жаратылыс, сіз шыдай аласыз!

Бізді ұстаңыз, иә, асығыс,

Иә, сойылмен, иә, иықпен!

Шашылды!

Мұндай ойынға қайдан күш бар,

Өмір бойы олар ұрып-соғып, табыттағы гүлдер,

Жағымпазды құрметтеген жерде тозақ жәннат деп аталады,

Олар сізді алға шақырып, артқа апаратын жерде.

Сен менің халқымсың, тозған ханзададай,

Ал сол жақта – кір, оң жақта – кір

Құлақтарымызға бөртпе құйылмайды,

Және жазбалар мен кейіпкерлер.

Сіз жарқын күнде шығасыз - күзетші көлеңке,

Мен оны топыраққа таптар едім, бірақ мен кірлеуге тым жалқаумын,

Бетіне айқайлады, иә науқас ана,

Жарайды, лайға көміліп, үндеме, үндеме.

Неге үндемей көп күтесің

Екі ұрпақ өлгенше

Бірінші қатар қайта салынып жатқанда,

Мүмкін қосылғандардың қабырғасына?

Бәлкім, қамшымен сабақ бергендердің қабырғасына,

Біздің қорамызға кім үй салды,

Өзгенің қолымен отты тырналаған

Иә, боқтыққа тимейсің деген мақал бар.

Қасқыр бар!

Сізге не ұнамайды?

Е, ес-түссіз ішу!

Ал ол күледі, бейбақ, иә таңертең тұз:

Сен крепостной болдың және боласың, Иванушка!