Yaralandım Ama Ölmedim - Rapozof

Yaralandım ama ölmedim

Yalanlarına hiç gülmedim

Evet, yok hislerim.

Sen hiç görmedin

Bak bu giydiğim benim deli gömleğim

Kal oralarda!

Mutluysan buralara gelme!

Oralarda aklımı görürsen söyle dönsün eve!

Yalnızlığın içinde gecenin üçünde

Uyumaksa en güçü ve bazen en güçsüzüm

Bazen aynalara küsmüşüm, bazen karanlığa

Eve kapanmalara, bir de saklanmalara

Gün gelir önemini yitirir tarihler

O güzel sözler gider, yerine hakaretler

Birden değişir karakterler

Dersin «Yeter!»

O tuttuğun eller artık neşter gibi

Artık içini döktüğü şey de eski bir defterdir

Şarkılarımdan da nefret et, benden ettiğin kadar

Kimse kimseyi artık etmiyor alakadar

Ben anladım «Melek» dediğim olmuş gaddar

Hayat batak.

Elim boktan, açılmış kartlar

Üşüdüm Üsküdar'da bir yaz günü

Başım düşlerimle belada, boğazımda bir düğüm

Söndürün caddelerin lambalarını!

Bu gece beni kimse görmesin, darmadağınım!

Neyse, bi' şekilde kendimi eve attım

Yaktım mumları, duvardaki resmine baktım

İçtiğim viski de çenemi kilitledi

İçimi ısıtsın diye bir sigara yaktım

Bir köşede bayılmışım, kalktım

Baktım camdan dışarı;

her yer karanlık

Bir salaklık edip yine başlamışım sigaraya

Oysa viskiyi de pek sevmezdim aslında

Elim gidiyor telefona, bir yanım «Hadi!»

diyor

Diğer yanım «Sakın yapma!»

Gözümden kaçan son mesajda yazıyor:

«Bu hikâye bitti artık, lütfen anla!»

Мен ауырдым, бірақ өлген жоқпын

Өтірігіңе күлген емеспін

Иә, менде ешқандай сезім жоқ.

сен ешқашан көрмегенсің

Қараңдаршы, бұл менің киіп жүрген күртешем

сонда қал!

Егер бақытты болсаң, мұнда келме!

Менің ойымды сонда көрсең, үйге барсын деп айт!

Түнгі үште жалғыздықта

Ұйқы - ең күшті, кейде ең әлсіз

Бірде айна, бірде қараңғыда ренжіп қаламын.

Үйде қалу үшін және жасырыну үшін

Бір күні құрма өзінің маңыздылығын жоғалтады.

Сол жақсы сөздер кетті, орнын қорлау басты

Кенеттен өзгеретін кейіпкерлер

Сіздің сабағыңыз «Жетті!»

Сіз ұстаған қолдар қазір скальпель сияқты

Қазір төгіп жатқаны да ескі дәптер

Мені қалай жек көрсең, әндерімді де жек көр

Енді ешкім мән бермейді

«Періште» деп жүргенімнің қатыгез екенін түсіндім

Өмір – батпақ.

Менің қолым бос, ашық карталар

Жаздың күнінде Үскүдарда тоңамын

Арманым қиналып, Тамағымда түйін

Көше шамдарын сөндіріңіздер!

Мені бүгін түнде ешкім көрмесін, мен бейшарамын!

Әйтеуір, әйтеуір өзімді үйге жеткізіп салдым

Шам жақтым, қабырғадағы суретіңе қарадым

Мен ішкен виски де аузымды жауып тастады

Жылыту үшін темекі тұтаттым

Бұрышта есінен танып қалдым, орнымнан тұрдым

Мен терезеге қарадым;

барлық жер қараңғы

Мен ақымақ болдым және қайтадан темекі шеге бастадым

Дегенмен, мен вискиді де ұнатпадым.

Қолым телефонға барады, бір бөлігім «Кел!» дейді.

дейді

Менің екінші жағым "Олай етпе!"

Мен жіберіп алған соңғы хабарламада былай делінген:

«Бұл оқиға енді аяқталды, түсініңіздер!»