Las Acacias - Raphael, Los Gemelos

Ya no vive nadie en ella

y a la orilla del camino silenciosa está la casa,

se diría que sus puertas se cerraron para siempre,

se cerraron para siempre sus ventanas.

Gime el viento en los aleros,

desmorónanse las tapias,

y en sus puertas cabecean

combatidas por el viento las acacias.

Dolorido, fatigado de este viaje de la vida,

he pasado por las puertas de mi estancia

y una historia me contaron las acacias.

Todo ha muerto, la alegría y el bullicio.

Los que fueron la alegría y el calor de aquella casa,

se marcharon: unos muertos

y otros vivos que tenían muerta el alma,

se marcharon para siempre de la casa.

Онда енді ешкім тұрмайды

ал үнсіз жолдың шетінде үй,

оның есіктері мәңгі жабылған сияқты,

оның терезелері мәңгілікке жабылды.

Қарнизде жел ыңылайды,

қабырғалары қирап,

және олардың есіктерінде олар бас изеді

акация желмен соғысты.

Бұл өмір жолынан шаршадым, ауырдым,

Мен тұрған жерімнің есіктерінен өттім

және акацияның маған айтқан оқиғасы.

Бәрі өлді, қуаныш пен күйбең.

Сол үйдің қуанышы мен жылуы болғандар,

сол жақта: кейбіреулері өлді

және жаны өлген басқа тірілер,

олар үйді біржола тастап кетті.