Капризная, упрямая - Пётр Лещенко

Капризная, упрямая,

Вы сотканы из роз.

Я старше вас, дитя моё,

Стыжусь своих я слёз.

Капризная, упрямая,

О, как я вас люблю!

Последняя весна моя,

Я об одном молю:

— Уйдите, уйдите, уйдите…

Вы песенка весенняя

Средь мраморных колонн.

Моя же песнь осенняя —

В ней слышны скорбь и стон.

Над сердцем правлю тризну я, —

Вам радость жизнь дарит.

Зачем я вам, капризная,

К вам юноша спешит.

Спешите, спешите, спешите…

Уйдите, уйдите, уйдите…

Қыңыр, қыңыр,

Сіз раушан гүлдерінен тоқылғансыз.

Мен сенен үлкенмін, балам,

Көз жасымнан ұяламын.

Қыңыр, қыңыр,

О, мен сені қалай жақсы көремін!

Менің соңғы көктемім

Мен бір нәрсе үшін дұға етемін:

- Кет, кет, кет...

Сен көктем әнісің

Мәрмәр бағаналар арасында.

Менің әнім күз -

Ондағы мұң мен ыңыранды естисіз.

Жүрек үстінде мен мерекені басқарамын, -

Өмір сізге қуаныш сыйлайды.

Мен не үшін керексің, каприз,

Жас жігіт саған қарай асығады.

Асығыңыз, асығыңыз, асығыңыз...

Кет, кет, кет...