Мы вернулись домой - Проект Увечье, Ка тет

Пасмурный день, снова укутает снегом злодейка-метель.

Навстречу беде отправляются толпы вчерашних детей,

Этот путь невозможно пройти без потерь,

Будь то жаркая степь или Фьорды - скалистая твердь.

Всюду близкая смерть и сплетенные в гордиев узел долгие версты путей.

В крови до локтей, в свои девятнадцать уже видел бездны,

Прочь из хором, где толпы лакеев любезных, шорох бесед затрапезных.

Он растворялся за лесом, скитался по миру на сечи уверенно бряцал железом

Разлуки клинок, его душу мучительно медленно резал (скрестим мечи).

Покуда с небес не грозит Демиурга карающий палец (солнца лучи)

Обрушится яростно вниз, как лавина пылающих палиц.

Скачи как паяц, усталый боец.

На сражений полях смертоносно стремительный танец,

И в пляске клинков, на рубахе твоей проступает багрянец.

Сколько снегов намело помело белой ведьмы в холодных сугробах

Застылых отрогах далеких краев, в горниле боев треть погибло в итоге.

Дуй в парусину во всю, седобородый Борей, мы вернулись с холодных морей,

Чтоб увидеть скорей те лица родных и любимых в пресветлом чертоге.

Мы вернулись домой!

Мы вернулись домой, чтобы к сердцу скорей прижать родных и любимых

И больше не надо награды иной!

Мы вернулись домой!

Мы вернулись домой, чтобы к сердцу скорей прижать родных и любимых

И больше не надо награды иной!

Свет ярких небесных объектов, они из тех, кто в пути.

Не извивался в телесных утехах,

Ведь их удел стоять, не сгибаясь под весом железных доспехов.

За горизонт уносят корабли порывами ветра.

Малозаметна во взгляде тоска, что нашла свой приют, где-то в недрах железного сердца.

Они мчатся на север, они не сеют (сеют), затянется небо серым,

Опустят головы те, в ком не было веры в пути.

Их не грели Фаваровы кальдеры, толкали морские ветра,

Драккары дойдут до родных берегов, когда ночь подкрадется к ним черной пантерой.

Сложила головы треть, в ярости пробудился зверь, клинок снова оставил пунцовый след,

Предсмертный взгляд последний раз вцепится в белый свет.

Тех, кто выжил, ждет родной дом (дом), они идут за горизонт (горизонт),

Вдалеке Ёрд, молотом бьет Тор, так ударит гром, что затрясется сам небосклон (небосклон).

В сердце вонзится тоска скрамасаксом, отразится в глазах старика,

Лишь на миг пролетели года, отгремели бои.

В памяти навсегда череда этих ярких картин,

Он дома, достоин родовой саги, шли мимо последние дни.

Мы вернулись домой!

Мы вернулись домой, чтобы к сердцу скорей прижать родных и любимых

И больше не надо награды иной!

Мы вернулись домой!

Мы вернулись домой, чтобы к сердцу скорей прижать родных и любимых

И больше не надо награды иной!

Бұлтты күнде зұлым боран оны қайтадан қармен орап алады.

Кешегі балалар қиыншылыққа тап болады,

Бұл жолды жоғалтпай өту мүмкін емес,

Ыстық дала болсын, Фьордтар болсын - тасты аспан.

Барлық жерде өлім мен Гордиан түйініне тоқылған ұзақ миль жолдар.

Шынтаққа дейін қанмен, он тоғызда мен тұңғиықты көрдім,

Ынтымағы жарасқан шерменделер жиналған хордан, сырлы әңгімелердің сыбдырынан алыс.

Ол орманның артында еріді, шайқаста әлемді шарлады, темірді сенімді түрде дірілдетеді

Ажырасу жүзі, оның жаны ауыртпалықпен баяу кесілді (біз қылыштарды айқастырамыз).

Демиург жазалаушы саусаққа аспаннан (күн сәулелері) қауіп төндірмегенше

Жалындаған сойылдардың көшкініндей қатты құлайды.

Сайқымазақ, шаршаған жауынгер сияқты секіріңіз.

Ұрыс далаларында өлімге әкелетін жылдам би,

Ал жүздер биінде көйлегіңізде қызыл қызыл түс пайда болады.

Суық қар үйінділерінде ақ бақсының помелосын қанша қар жауып тастады

Алыс елдердің мұздатылған сілемдері, шайқастардың шайқасында, үштен бірі соңында қайтыс болды.

Бар күшіңмен кенепке үрле, сұр сақалды Борей, біз суық теңізден оралдық,

Жақын арада жарық залда туыстары мен жақындарының жүздерін көру.

Біз үйге қайттық!

Жақындарымыз бен жақындарымызды тезірек жүрегімізге жеткізу үшін үйге қайттық.

Және артық сыйлық қажет емес!

Біз үйге қайттық!

Жақындарымыз бен жақындарымызды тезірек жүрегімізге жеткізу үшін үйге қайттық.

Және артық сыйлық қажет емес!

Жарқын аспан объектілерінің жарығы, олар жолда келе жатқандардың.

Тәндік ләззатқа бой алдырмады,

Өйткені, олардың тағдыры – темір сауыттың салмағынан иілмей, тік тұру.

Желдің екпінімен кемелер көкжиектен өтеді.

Темір жүректің бір түкпірінен пана тапқан мұңдылық көзге көрінбейді.

Олар солтүстікке асығады, олар екпейді (сеппейді), аспан сұрға сүйрейді,

Жолда иман келтірмегендер басын төмен түсіреді.

Оларды Фаваровтың кальдералары жылытпады, оларды теңіз желдері итермеледі,

Драккарлар өздерінің туған жағалауларына түнде қара пантера сияқты жеткенде жетеді.

Үшіншісі бастарын қойды, аң ашуланып оянды, жүзі қайтадан қызыл із қалдырды,

Өліп бара жатқан көзқарас ақ нұрға соңғы рет жабысады.

Тірі қалғандар үйлерін (үйлерін) күтуде, олар көкжиектен (горизонттан) асып түседі,

Алыстан Йорд, Тор балғамен ұрады, аспанның өзі (аспан) шайқалатындай күн күркіреді.

Қайғы жүректі скрамасакспен тесіп, қарттың көзінде көрінеді,

Бір сәт қана жылдар зымырап өтіп, шайқастар тоқтады.

Мәңгі есте осы жарқын суреттер сериясы,

Ата-баба дастанына лайық үйінде, Өткен күндер өтті.

Біз үйге қайттық!

Жақындарымыз бен жақындарымызды тезірек жүрегімізге жеткізу үшін үйге қайттық.

Және артық сыйлық қажет емес!

Біз үйге қайттық!

Жақындарымыз бен жақындарымызды тезірек жүрегімізге жеткізу үшін үйге қайттық.

Және артық сыйлық қажет емес!