Дом тысячи сквозняков - HORUS, Ка тет

Всего пару сек, чтобы понять, что мне нужно поведать вам всем.

Скребя по сусекам извилин, забрел с фонарем в темноте в самый дальний отсек

моей памяти.

Там, где хранился весь хлам, куда плавно стекали, как в грязный

клозет.

Эти ветхие призраки прошлого неактуальнее чем заголовки советских газет.

Нажимаю reset.

Я просто беру и нажимаю reset.

Обнажая порезы на эго и вывихи психики, сдернув прогнивший брезент

коросты забвения.

Снова я пялюсь до рези в глазах в бесконечности зев,

где лица забытых друзей, что чужды как пришельцы из измерения Z.

Мне снова пятнадцать свалилось на плечи потрепанным ранцем.

Эти тесные классы пропахшие скукой, где нужно сначала подраться,

чтоб потом подружиться.

(Тут так происходит фильтрация)

Горечь первой затяжки за школой в аллеях поросших акацией —

Демонстративные акции пренебрежения к скучным запретам

От предков и преподов.

К точным наукам, я как-то без трепета…

Они заставляют лишь ерзать на стуле, как комбинатора Бендера.

Под партою «Хроники Эмбера» да приключениях геймера Эндера

Вместо потертых учебников.

Моя ненависть к ним была слишком стойкой.

Мы, дети постперестройки, гоняли в футбол на пустыре перед стройкой.

От домашних проблем уходя во дворы где никому никого не жалко.

Старшие братья — в горячих точках.

По телику — политики в горящих шапках.

Так что вспоминать тут про детство?

Такое оно — коридорно-подъездное.

Не то чтоб особо гордимся, но как-то особо не брезгуем…

Боишься потом пожалеть, что открыть эту дверь будет слишком болезненно?

Это как в той рекламе Жилетт — «Ты почти не почувствуешь лезвия».

В моей голове сотни тысяч комнат и по ним гуляют сквозняки и тени.

Мои воспоминания — мрачный омут, где во тьме мерцают светляки видений.

Где-то там я прячу то, чего боюсь больше всего на свете.

Возраст здесь ничего не значит, ведь внутри мы все еще просто дети.

Рожденные на рубеже двух тысячелетий.

Живущие на рубеже двух тысячелетий.

Погибшие на рубеже двух тысячелетий.

Воскресшие на рубеже двух тысячелетий.

Жизнь не стала для нас нектаром дабы хватало в характере металла.

Рожденные на стыке веков, мы подозревали, что вряд ли судьба нам протянет

подарок.

Дырявая память.

Зубреж по ночам помогал взрывать капилляры,

Но чаще, здесь свои знания мы хитро подпирали костылями шпаргалок.

Это время всплывает из глубин моей памяти, до старого двора два шага.

Нас научили там плыть, а не плавать.

Закрывая глаза я возвращаюсь обратно,

Бумерангом, туда где начиналась закалка.

Там не было права на слабость

Ведь мы последние сваи.

Так что нам подобает быть прочнее сверхтвёрдых сплавов.

Я из тех кто всегда был с людьми, но везде был один.

Помню как трудно мне было найти здесь того кому я соприроден

И мимо прошло столько тех с кем мне не по пути.

В книге памяти столько забытых страниц где хранятся

Размытые образы тех с кем удивительной вязью дороги не переплелись.

Рвутся нити — это мне не описать, мне не подобрать эпитет.

Не хотел видеть половину из того что видел.

Я не видел половины из того что бы хотел увидеть.

Крылья мы заковывали в цепи.

Потом цепи заменяли нам крылья.

В моём доме сквозняков окна в прошлое покрылись исторической пылью.

В моей голове сотни тысяч комнат и по ним гуляют сквозняки и тени.

Мои воспоминания — мрачный омут, где во тьме мерцают светляки видений.

Где-то там я прячу то, чего боюсь больше всего на свете.

Возраст здесь ничего не значит, ведь внутри мы все еще просто дети.

Рожденные на рубеже двух тысячелетий.

Живущие на рубеже двух тысячелетий.

Погибшие на рубеже двух тысячелетий.

Воскресшие на рубеже двух тысячелетий.

Сізге не айту керектігін түсіну үшін бірнеше секунд жеткілікті.

Бұрылыстардың түбін тырнап өтіп, мен қараңғыда фонарьмен ең алыс бөлікке қарай жүрдім.

менің жадым.

Бүкіл қоқыс жинаған жерде, ластанып жатқандай тегіс ағып жатқан

шкаф.

Бұл кешегі тозығы жеткен елестер кеңестік газеттердің айдарларынан да маңызды емес.

Мен қалпына келтіруді басамын.

Мен оны алып, қалпына келтіру түймесін басыңыз.

Шіріген брезентті жұлып алып, психиканың бұзылуын және эгосын ашу

ұмыту қотырлары.

Жұтқыншақтың шексіздігінде көзім ауырғанша тағы қарап тұрмын,

Z өлшеміндегі жат планеталықтар сияқты ұмытылған достардың жүздері қайда?

Қайтадан он бес иығыма тозған сөмке түсті.

Бұл тар сыныптар зерігудің иісін тудырады, онда сіз алдымен күресуіңіз керек,

кейінірек достасуға.

(Сүзу осы жерде жүреді)

Акация өскен аллеялардағы мектеп артындағы алғашқы тыныстың ащылығы -

Жалықтыратын тыйымдарды елемеудің демонстрациялық әрекеттері

Ата-бабадан, ұстаздан.

Нақты ғылымдар үшін мен әйтеуір қалтырап кетпедім ...

Олар сізді тек Bender комбинаторы сияқты орындығыңызда дірілдейді.

Үстелдің астында «Эмбер шежіресі» және геймер Эндердің шытырман оқиғалары

Тозған оқулықтардың орнына.

Менің оларға деген өшпенділігім тым табанды болды.

Біз, қайта құрудан кейінгі кезеңнің балалары, құрылыс алаңының алдындағы шөл далада футбол ойнадық.

Тұрмыстық мәселелерден, ешкімді аямайтын аулаларға кету.

Үлкен ағалар ыстық нүктелерде.

Теледидарда – күйдірілген қалпақ киген саясаткерлер.

Сонымен, балалық шақ туралы не есте сақтау керек?

Міне, дәлізге кіру.

Бұл біз ерекше мақтанғанымыз емес, бірақ қандай да бір түрде біз ерекше жек көрмейміз ...

Бұл есікті ашу тым ауыр болады деп кейін өкініп қалудан қорқасыз ба?

Бұл Gillette жарнамасы сияқты - «Сіз жүзді әрең сезінесіз».

Менің басымда жүздеген мың бөлмелер бар және олар арқылы жобалар мен көлеңкелер жүреді.

Менің естеліктерім - қараңғыда көріністердің оттары жыпылықтайтын мұңды бассейн.

Бір жерде мен әлемдегі ең қорқатын нәрсені жасырамын.

Бұл жерде жас ештеңені білдірмейді, өйткені біз іштей әлі баламыз.

Екі мыңжылдықтар тоғысында дүниеге келген.

Екі мыңжылдықтың тоғысында өмір сүрген.

Екі мыңжылдықтың тоғысында қайтыс болғандар.

Екі мыңжылдықтар тоғысында қайта тірілген.

Мінездегі металл жеткілікті болу үшін өмір біз үшін шырынға айналған жоқ.

Ғасырлар тоғысында дүниеге келген біз тағдырдың бізді әрең көтереді деп күдіктенетінбіз

қазіргі.

Ашыған жады.

Түнде спазмы капиллярларды жарып жіберуге көмектесті,

Бірақ көбінесе бұл жерде біз қулықпен бесік балдақпен білімімізді шыңдайтынбыз.

Бұл уақыт жадымның тереңінен шығады, ескі аулаға екі қадам.

Бізді сонда жүзуді емес, жүзуді үйретті.

Көзімді жұмып, қайтып ораламын,

Бумеранг, қатаю басталған жерге.

Әлсіздікке құқығы жоқ еді

Өйткені, біз соңғы қадамыз.

Сондықтан біз өте қатты қорытпалардан күштірек болуымыз керек.

Мен әрқашан адамдармен бірге болған, бірақ барлық жерде жалғыз болғандардың бірімін.

Осы жерден өзіме жақын адамды табу қаншалықты қиын болғаны есімде

Жол бойы мен бірге жүрмеген қаншама адам өтті.

Олар сақталған жад кітабында ұмытылған беттер қаншама

Жолдың таңғажайып сызығы тоғыспаған адамдардың бұлыңғыр суреттері.

Жіптер жыртылды - мен оны сипаттай алмаймын, эпитетті таңдай алмаймын.

Көргенімнің жартысын көргім келмеді.

Мен көргім келген нәрсенің жартысын көрмедім.

Біз қанаттарымызды шынжырға саламыз.

Содан кейін шынжырлар қанаттарымызды ауыстырды.

Менің үйімде өткенге арналған терезелер тарихи шаң басқан.

Менің басымда жүздеген мың бөлмелер бар және олар арқылы жобалар мен көлеңкелер жүреді.

Менің естеліктерім - қараңғыда көріністердің оттары жыпылықтайтын мұңды бассейн.

Бір жерде мен әлемдегі ең қорқатын нәрсені жасырамын.

Бұл жерде жас ештеңені білдірмейді, өйткені біз іштей әлі баламыз.

Екі мыңжылдықтар тоғысында дүниеге келген.

Екі мыңжылдықтың тоғысында өмір сүрген.

Екі мыңжылдықтың тоғысында қайтыс болғандар.

Екі мыңжылдықтар тоғысында қайта тірілген.