Остаемся - Пилот

Зима, и мы остались с тобой,

Смотреть, как земля укрывает водой

Уставшее сердце от печали и далекой мечты,

Обещает вернуть запах детства и пятнистые сны.

Заметает метель всё от звонка до звонка,

И просто хочешь дожить, и пополам молока,

Завернувшись в теплую память солнечных дней,

Я тяжелею глазами, и молча киваю: «Пей!»

Часы стучали в нашей груди,

Меня несло к водопаду, я не знал, как его обойти,

И тянули деревья свои лани в мольбе к небесам:

«Возврати нам тепло, возврати его нам!»

А в окне поле снегом засыпанных крыш,

На лыжне наших дней лишь обломки поломанных лыж,

Не вернувшимся пишем пальцем письма на замерзшем стекле,

Бьёмся рыбой об лёд, а лёд идет по реке.

Қыс, біз сенімен қалдық,

Жердің сумен жабылғанын бақылаңыз

Мұң мен алыс армандардан шаршаған жүрек,

Балалық шақтың иісі мен дақ армандарын қайтаруға уәде береді.

Боран қоңыраудан қоңырауға дейін бәрін сыпырды,

Сіз жай ғана өмір сүргіңіз келеді, ал сүттің жартысы,

Шуақты күндердің жылы естелігіне оранып,

Мен көзім ауырып, үнсіз бас изедім: «Іш!»

Сағат кеудемізде соқты,

Мені сарқырамаға апарды, оны қалай айналып өтетінімді білмедім,

Ал ағаштар бұғыларын аспанға жалбарынды:

«Бізге жылуды қайтар, бізге қайтар!»

Ал терезеде қар басқан шатырлар өрісі,

Біздің күндердің шаңғы жолдарында сынған шаңғылардың сынықтары ғана бар,

Қайтып келмегендерге саусағымызбен қатып қалған шыныға хат жазамыз,

Біз балықтармен мұзбен күресеміз, ал мұз өзен бойымен жүреді.