Risveglio - Ornella Vanoni

Il risveglio avrà mani grandi e aperte

A chi sta meglio e sa che non è più solo

Senza limiti, per innamorarsi ancora

Scogli ripidi che non fanno più paura

E naviga un veliero bianco in fondo all’anima

Si raccoglie quello che si semina

È chiaro come l’acqua che ti illumina

La notte d’improvviso si fa limpida

E tutto quanto andrà un po' meglio al risveglio

Sulla bocca avrò un sorriso amaro

Che non spegnerò per nessun motivo

Senza illudermi, ma col cuore che funziona

Per conoscersi quando è l’occasione buona

E naviga un veliero bianco in fondo all’anima

Si raccoglie quello che si semina

Ti stringo forte e poi mi faccio piccola

Come una bambina che si vendica

E tutto quanto andrà un po' meglio al risveglio

Al risveglio, al risveglio

Оянғанда үлкен, ашық қолдар болады

Жағдайы жақсы және енді жалғыз емес екенін білетіндерге

Шектеусіз, қайтадан ғашық болу

Енді қорқынышты емес тік жартастар

Ал ақ желкенді кеме жанның түбінде жүзеді

Егілгені орылады

Ол сізді нұрландыратын су сияқты мөлдір

Түн кенет анық бола бастайды

Ал сіз оянғанда бәрі сәл жақсы болады

Менің аузымда ащы күлімсіреу болады

Мен ешқандай себеппен өшірмеймін

Өзімді алдамай, бірақ жұмыс істейтін жүрекпен

Мүмкіндік болған кезде бір-бірін білу

Ал ақ желкенді кеме жанның түбінде жүзеді

Егілгені орылады

Мен сені қатты ұстаймын, сосын өзімді кішкентай етемін

Кек алатын кішкентай қыз сияқты

Ал сіз оянғанда бәрі сәл жақсы болады

Оянғанда, оянғанда