Non era presto per chiamarti amore - Ornella Vanoni

Era una notte come tante altre

Senza un presagio né un presentimento

Nemmeno il brivido dell’imprevisto

Né il senso effimero del tradimento

Pioveva piano sulle nostre spalle

Erano lacrime di Dio, di rabbia

O era il destino a voler fermare

I nostri passi inquieti sulla sabbia?

Fu nel silenzio della timidezza

Per quel tuo sguardo fisso da bandito

Che cadde a terra ogni incertezza

E, per ultimo, l’anello al dito

Era una notte come nessun’altra

In quella smania di confonderci

Io ti ho seguito e so che la poesia

Non ha camminato mai così

Su per le scale, fino in paradiso

Giù negli inferni di chi si è perduto

Su tra le stelle, oltre l’infinito

E ancora giù, dove non mi hanno avuto mai

E quando hai chiuso il sole del mattino

Dietro le tende, senza far rumore

Ho visto chiaro dietro il tuo sorriso

Non era presto per chiamarti amore

Non era presto per chiamarti amore

Non era presto per chiamarti amore

Non era presto per chiamarti amore

Бұл түн басқалар сияқты болды

Белгісіз немесе презентациясыз

Тіпті күтпеген толқу емес

Сатқындықтың уақытша сезімі де

Жаңбыр иығымызға баяу жауды

Олар Құдайдың, ашудың көз жасы еді

Әлде тағдыр тоқтатқысы келді ме

Құмдағы тынымсыз қадамдарымыз?

Бұл ұялшақтық үнсіздігінде болды

Сіздің қарақшы көзқарасыңыз үшін

Барлық белгісіздік жерге құлады

Және, ең соңында, саусақтағы сақина

Бұл түн ешкімге ұқсамайтын түн болды

Бізді шатастырып жіберуге деген құштарлықта

Артыңнан ердім, өлеңді де білемін

Ол ешқашан бұлай жүрмеген

Аспанға баспалдақпен көтеріліңіз

Жоғалғандардың тозақында

Жұлдыздар арасында, шексіздікте

Әлі де төмен, олар мені ешқашан болмаған жерде

Ал сіз таңғы күнді жапқан кезде

Перделердің артында, тыныш

Мен сенің күлкіңнің артын анық көрдім

Сені махаббат деп айту ерте емес еді

Сені махаббат деп айту ерте емес еді

Сені махаббат деп айту ерте емес еді

Сені махаббат деп айту ерте емес еді