Il ragazzo dell'angolo - Ornella Vanoni

Questa finestra del quinto piano

Dà proprio giù nella strada

Passa la gente indifferente

Che non si accorge di niente

Neanche di lui, di quel ragazzo che sta lì sull’angolo

Sta sempre lì appoggiato per stare su

E qualche volta scivola e rimane lì

Con gli occhi persi a chiedere: «Cosa farò?»

E tutti i giorni, tornando a casa, dalla finestra lo vedo

Poi una sera lui guarda in alto e mi fa un gesto d’amico

Ed io con la mano… una specie di ciao

Quel gesto del ragazzo lì sull’angolo

È un ponte tra due barche sole nel mare

È bello dirsi ciao senza conoscersi

È un modo per capirsi forse di più

Poi di colpo non c'è più

Non c'è neanche il giorno dopo

Il suo ciao non c'è più

E mi manca un gesto che somiglia al mio

Ora mi chiedo se non potevo almeno scendere giù

Ora mi chiedo se non potevo fare qualcosa di più

Di un gesto, di un ciao

Di un piccolo ciao

Una specie di ciao

Бұл бесінші қабаттың терезесі

Бұл көшенің төменгі жағында көрінеді

Қарапайым адамдар өтіп жатыр

Кім ештеңе байқамайды

Тіпті ол емес, бұрышта тұрған бала

Ол үнемі тұру үшін сол жерге сүйенеді

Ал кейде тайып, сол жерде қалып қояды

«Не істеймін?» деп сұрай алмай қалған көздерімен.

Күнде үйге қайтып келе жатқанда мен оны терезеден көремін

Сосын бір күні кешке басын көтеріп, маған достық қимыл жасайды

Ал мен қолыммен ... сәлем бердім

Бұрыштағы баланың сол қимылы

Бұл теңізде жалғыз екі қайықтың арасындағы көпір

Бірін-бірі танымай амандасу жақсы

Бұл бір-бірін түсінудің бір жолы

Содан кейін кенет жоғалып кетті

Тіпті келесі күні де жоқ

Оның сәлемі кетіп қалды

Ал мен өзіме ұқсайтын қимылды сағындым

Енді тым болмаса төмен түсе алмадым ба деп ойлаймын

Енді бұдан артық бірдеңе істей алмадым ба деп ойлаймын

Ыммен, сәлеммен

Кішкене сәлем айтыңыз

Сәлем