Emanations Before the Pythia - Obsequiae

I dream of a cursed adyton

Where the springs once sang

Their songs resounding

In haunted timber and joyful birds

Their voice is now silent

Quelled by the ages

And now there is a stillness

An air so familiar

A palpable curse

In the boughs of the timber

Watching shadows dance

Over the pools mirror

There the light is cast

And her face becomes clearer

In the depths of the water

A dulcet voice beckons

Deep in the Earth

Are the colours of the heavens

We once left our bodies upon a mountain

With calloused hands and blisters

Emerging through the alpine torrents

Falling into dusk as sisters

You were like those vespertine flowers

And I only knew you in their hours

When we bask in this dream

Our wills fall silent beneath the wells of this world

Absence and scars are all we know

Lone keening cries of the fauna

Carry through the woods as a curse

Crestfallen birds descend here

And are the first to answer their call

How is the air still yielding while these fires glow?

We stare towards our descent below

Into the traces of eternity waiting

Мен қарғыс атқан адитон туралы армандаймын

Бір кездері бұлақтар ән салған жерде

Олардың әндері шырқалады

Аруақты ағаштар мен қуанышты құстарда

Олардың дауысы қазір үнсіз

Ғасырлар жүрген

Ал енді бәрібір бар

Өте таныс ауа

Көзге көрінетін қарғыс

Ағаш бұтақтарында

Көлеңкелердің биін тамашалау

Бассейндердің айнасының үстінде

Сол жерде жарық жарылады

Ал оның беті анық бола түседі

Судың тереңдігінде

Әдемі дауыс шақырады

Жердің тереңінде

Аспанның түстері

Бірде біз денемізді тауға қалдырдық

Қалың қолдармен және көпіршіктермен

Альпі ағындары арқылы шығу

Әпкелер ретінде ымыртқа түсу

Сіз сол веспертин гүлдері сияқты едіңіз

Және мен сені тек олардың сағаттарында білдім

Біз бұл түске  қуанған кезде

Біздің ерік-жігеріміз осы дүниенің құдықтарының астында үнсіз қалады

Жоқтық пен тыртық - бұл біз білетін бар нәрсе

Жануарлар әлемінің жалғыз айқайы

Қарғыс ретінде орманды аралап өтіңіз

Бұл жерге қырылдаған құстар түседі

Қоңырауларына бірінші болып жауап береді

Бұл оттар жанып тұрғанда, ауа әлі де қалай шығады?

Біз төменнен түсуімізге қараймыз

Мәңгілік күтудің ізіне