Нет-нет - Несчастный Случай

Нет-нет,

Она не помнит обо мне.

Мы безнадежно далеки,

Как две распятые руки —

Ни потереть, ни хлопнуть, ни зашторить свет.

Нет-нет,

И я не думаю о ней.

Бывает только по ночам,

Когда коснется плед плеча

И как-то слишком громко капает вода.

Да-да,

Ну как не пожалеть себя?

И я шепчу себе: «Мой друг,

Ты сам просил убавить звук

И получил в награду эту тишину.

Ну-ну,

Теперь давай, беги, беги

По детским улочкам кривым,

Опять, конечно, пьяный в дым,

И где же, Господи, спаси, благая весть?»

Есть, есть,

Немножко денег и любви

На банку пива у метро,

На это бывшее ребро,

Что фигурирует как мать моих детей.

Ей, ей,

Все ей одной, и так, и сяк.

И сотрясения основ,

И килограммы слез и слов,

И что же, Боже, снова слышу я в ответ?

Нет-нет.

Нет-нет.

Нет-нет

Жоқ Жоқ,

Ол мені есіне түсірмейді.

Біз үмітсіз алыспыз

Айқышқа шегеленген екі қол сияқты

Үйкеліс те, шапалақтау да, жарыққа перде де жоқ.

Жоқ Жоқ,

Ал мен ол туралы ойламаймын.

Тек түнде болады

Плад иыққа тигенде

Әйтеуір су тым қатты тамшылайды.

Иә Иә,

Ал, өзіңді қалай аямауға болады?

Мен өзіме сыбырлаймын: «Досым,

Сіз өзіңіз дыбысты өшіруді сұрадыңыз

Ал мен бұл үнсіздікті марапат ретінде алдым.

О, жақсы,

Енді жүр, жүгір, жүгір

Балалардың қисық көшелерінде,

Тағы да, әрине, түтінге мас,

Ал, Ием, ізгі хабар қайда?

ма, бар,

Біраз ақша мен махаббат

Метрода сыра құйылған банкада,

Бұл бұрынғы қабырғада,

Бұл менің балаларымның анасы ретінде көрінеді.

Эй, ол

Барлығы оған жалғыз және т.б.

Және іргетастарды шайқау

Ал килограмм көз жас пен сөздер,

Ал, Құдай, мен тағы да жауап естимін бе?

Жоқ Жоқ.

Жоқ Жоқ.

Жоқ Жоқ