Генералы (песчаных карьеров) - Несчастный Случай

Я начал жизнь в трущобах городских

И добрых слов я не слыхал.

Когда ласкали вы детей своих,

Я есть просил, я замерзал.

Вы, увидав меня, не прячьте взгляд

Ведь я ни в чем, ни в чем не виноват.

За что вы бросили меня?

За что!

Где мой очаг, где мой ночлег?

Не признаете вы мое родство,

А я ваш брат, я человек.

Вы вечно молитесь своим богам,

И ваши боги все прощают вам.

Край небоскребов и роскошных вилл,

Из окон бьет слепящий свет.

О если б мне хоть раз набраться сил,

Вы дали б мне за все ответ.

Откройте двери, люди, я ваш брат

Ведь я ни в чем, ни в чем не виноват.

Вы знали ласки матерей родных,

А я не знал и лишь во сне

В моих мечтаниях детских, золотых

Мать иногда являлась мне.

О, мама!

Если бы найти тебя,

Была б не так горька моя судьба.

Мен өмірді қаланың шалғайларында бастадым

Ал мен ешқандай жылы сөз естімедім.

Балаларыңды еркелеткенде,

Тамақ сұрадым, тоңып қалдым.

Мені көргенде, көзіңді жасырма

Өйткені, мен ештеңеге, ештеңеге кінәлі емеспін.

Неге мені тастап кеттің?

Не үшін!

Менің ошағым қайда, түнейтін орным қайда?

Сіз менің қарым-қатынасымды танымайсыз,

Ал мен сенің ағаңмын, мен еркекпін.

Сіз құдайларыңызға мәңгілік дұға етесіз

Ал тәңірлерің сені бәрін кешіреді.

Зәулім ғимараттар мен сәнді виллалар жері,

Терезелерден соқыр жарық түседі.

О, мен бір рет күш алсам,

Сіз маған бәріне жауап берер едіңіз.

Есікті ашыңдар адамдар, мен сенің ағаңмын

Өйткені, мен ештеңеге, ештеңеге кінәлі емеспін.

Туған-туыстың аналарының еркелететінін білдің,

Ал мен білмедім, тек түсімде

Бала кездегі арманымда, алтыным

Анам кейде маған көрінетін.

О, анашым!

Егер мен сені таба алсам

Менің тағдырым бұлай ащы болмас еді.