По ночам - Нейромонах Феофан

Ночью в лесу холодно-темно,

И горит впотьмах лишь мое окно.

Дабы сон сберечь от отродья зла,

Мне лучину жечь надо досветла,

Сея хладный свет во мрак,

Медленно горит луна,

Охраняя безмятежность сна.

В ярком свете дня все кругом светло.

Доброго зверья средь елей полно,

Но лишь гаснет свет, вострые клыки

Тьма оголяет, свет мой рвать в куски.

Оберег мой лишь огонь,

Ночью мрака тварь вольна,

Но к огню не подойдет она.

Түнде орманда суық және қараңғы,

Ал қараңғыда менің терезем ғана жанып тұр.

Ұйқыны зұлымдық ұрпағынан сақтау үшін,

Маған шам жанғанша жағу керек,

Қараңғылыққа салқын нұр сеуіп,

Ай баяу жанады

Ұйқының тыныштығын қорғау.

Күннің жарқыраған сәулесінде айналаның бәрі жарық.

Шыршалардың арасында жақсы жануарлар көп,

Бірақ жарық сөнген бойда өткір азулар

Қараңғылық ашылады, жарығым үзілді.

Жалғыз тұмарым – от,

Қараңғы түнде жаратылыс еркін,

Бірақ ол отқа келмейді.