Париж - Nebo7

Первый Куплет:

Снова писать разбирая на детали себя,

Я поцелуй просил, а мне дали синяк.

И чтобы что-то построить,

Мы не пытались и дня.

Есть жизнь простая ни туда ни сюда,

Перестал думать переспал и в урну кинул.

Невеста дома ждать должна, а я арлекино,

Ты шума песен загоняешь себя в тупике.

Все будет хорошо ты главное себя береги,

Перекинул всю ответственность на поэта.

Что не дает мне засыпать холодными ночами,

Тянет встать и тебе стихи читать это.

А люди все бегут и парятся по мелочам,

Ну, а че я начальнику скину отчет.

Закрою магазин и буду ждать на остановке,

Мой автобус наушники помчал.

И полушепотом читать с расстановкой.

Припев:

Давай поженимся, на выходных свалим в Париж,

Главное чтоб сердце было не занято лишь было.

И мы бы точно рванули, наплевав на все.

На то ночь на дворе аллеи.

Там художники рисуют акварелью,

Там по ночам не будут звезды твои колени.

Вдвоем никаких больше кораблей нет,

Улицы наши во всей их длине.

Второй Куплет:

Но это просто сон, достал поздно зонт.

Вот он форс мажор не вернуть нас назад,

Опять грусть нашел в недрах космоса.

И этот шов на время взят под надзор,

Но не надолго всего то на полчаса.

Пусть во снах кто-то видит как грохочет зал,

Я не хочу жизнь без мечты и цели.

Сковал мороз, но лишь меня в личные цепи,

Там красивые огни сделаем много фото.

Деньги все потратим пусть я долго работал,

Не беда если в сердце твоем обитал.

Не только голосом что беспрерывно на битах,

Там красивые огни учти все в силе.

Мы на рейсе вдвоем, но говорят все сели,

Говорят передумали не повезут двоих.

Пусть утром я снова проснусь.

Припев:

Давай поженимся, на выходных свалим в Париж,

Главное чтоб сердце было не занято лишь было.

И мы бы точно рванули, наплевав на все.

На то ночь на дворе аллеи.

Там художники рисуют акварелью,

Там по ночам не будут звезды твои колени.

Вдвоем никаких больше кораблей нет,

Улицы наши во всей их длине.

Бірінші жұп:

Өзіңізді егжей-тегжейлі талдай отырып, қайта жазыңыз,

Мен сүйісуді сұрадым, бірақ олар көгеріп кетті.

Және бірдеңе салу үшін

Бір күн де ​​тырыспадық.

Мына жерде қарапайым өмір бар,

Ойымды қойып, ұйықтап қалып, қоқыс жәшігіне лақтырып жібердім.

Қалыңдық үйде күтуі керек, ал мен арлекинмін,

Әннің шуымен өзіңді тұйыққа апарасың.

Бәрі жақсы болады, өзіңді күт,

Бар жауапкершілікті ақынға жүктедім.

Бұл мені суық түндерде сергек етеді

Орныңнан тұрып мына өлеңді өзің үшін оқығың келеді.

Адамдар ұсақ-түйектерге жүгіре береді,

Ендеше, есеп беруді бастыққа неге жіберуім керек.

Мен дүкенді жауып, аялдамада күтемін,

Менің автобусым құлаққапты алып кетті.

Ал аранжировкамен жартылай сыбырлап оқы.

Хор:

Үйленейік, демалыс күні Парижге барамыз,

Ең бастысы, жүрек бос болмауы керек, тек жұмыс істеу керек.

Ал біз әр нәрсеге мән бермей, міндетті түрде асығар едік.

Сол түні аллеяның ауласында.

Онда суретшілер акварельмен сурет салады,

Онда түнде тізеңізде жұлдыз болмайды.

Енді бірге кемелер жоқ,

Біздің көшелер бүкіл ұзындығы бойынша.

Екінші жұп:

Бірақ бұл арман ғой, қолшатырды кеш шығардым.

Міне, форс-мажор бізді қайтармайды,

Мен тағы да ғарыштың тереңінен мұң таптым.

Ал бұл тігіс уақытша бақылауға алынған,

Бірақ көпке емес, жарты сағатқа ғана.

Біреу түсінде залдың қалай шулағанын көрсін,

Мен армансыз, мақсатсыз өмірді қаламаймын.

Аяз бұғауланған, бірақ жеке шынжырда мен ғана,

Әдемі шамдар бар, біз көп суретке түсеміз.

Біз барлық ақшаны жұмсаймыз, маған ұзақ уақыт жұмыс істеуге рұқсат етіңіз,

Ол сенің жүрегіңде өмір сүрді ме, бәрібір.

Үнемі ырғақты дауыста ғана емес,

Әдемі шамдар бар, барлығын күшінде қарастырыңыз.

Біз бірге ұшамыз, бірақ бәрі отырды дейді,

Олар ойларын өзгертті, екеуін алмаймыз дейді.

Таңертең қайтадан оянуға рұқсат етіңіз.

Хор:

Үйленейік, демалыс күні Парижге барамыз,

Ең бастысы, жүрек бос болмауы керек, тек жұмыс істеу керек.

Ал біз әр нәрсеге мән бермей, міндетті түрде асығар едік.

Сол түні аллеяның ауласында.

Онда суретшілер акварельмен сурет салады,

Онда түнде тізеңізде жұлдыз болмайды.

Енді бірге кемелер жоқ,

Біздің көшелер бүкіл ұзындығы бойынша.