Кажется - Муха

Ползет по небу месяц, куражится,

А мы с тобою на одной волне.

А может просто мне так кажется,

И дело в выпитом вине.

В депо плетутся за окном троллейбусы,

Да мчатся на конях железных авто-узники,

А мы с тобой разгадываем странные ребусы,

Ощупью друг друга узнаем под музыку.

От каждого случайного прикосновения

Бегут, бегут мурашки по спине.

И тянет на такие откровения,

Что тени в удивлении застывают на стене.

Мы сокращаем расстояния,

Нечаянно проливая сладкий чай.

И учащается дыхание,

И губы встречаются как будто невзначай.

Припев: В темном небе седина-

Самолеты тут чертят полосы,

Или наши имена?

Оглушила нас весна

Посреди мегаполиса

Ты, да я, да тишина…

Рассвет из-за кулисы штор появится,

Лучи прилипнут к потолку.

Мы у подъезда распрощаемся,

Вольемся мы в толпы бегущую строку.

Я буду ждать звонка и день, и два, и затаив дыхание месяц буду ждать…

Потом отпустит и остынет горе-голова,

Начну по капле забывать.

Аспанда бір ай жорғалайды, жылайды,

Ал сіз бен біз бір толқын ұзындығындамыз.

Немесе бұл жай ғана маған көрінетін шығар

Және бұл сіз ішетін шарап туралы.

Депода троллейбустар терезенің сыртында жүреді,

Автотұтқындар темір тұлпарға мінсін,

Ал сен екеуміз біртүрлі жұмбақтарды шешеміз,

Музыка әуенімен бір-бірімізді сезінейік.

Кездейсоқ жанасудан

Олар жүгіреді, арқадан қаздың бөртпесі жүгіреді.

Және мұндай ашуларға тартылған,

Көлеңкелер қабырғаға таңданып қатып қалады.

Біз қашықтықты қысқартамыз

Тәтті шайдың кездейсоқ төгілуі.

Ал тыныс алу жиілейді

Ал еріндер кездейсоқ кездесіп қалғандай.

Қайырмасы: Қараңғы аспанда, боз шаш

Ұшақтар мұнда жолақтар салады,

Әлде біздің есімдеріміз бе?

Көктем бізді таң қалдырды

Мегаполистің ортасында

Сен, иә мен, иә үнсіздік...

Перде арғы жағынан таң атар,

Сәулелер төбеге жабысып қалады.

Біз кіре берісте қоштасамыз,

Біз тобырдың жүгіру сызығына қосыламыз.

Қоңырауды бір-екі күн күтемін, ал бір ай демімді басып күтемін...

Сосын жібереді, байғұс басы суытады,

Бірте-бірте ұмыта бастаймын.