Kleine Welt - muff potter.

Um 13 Uhr 20 aufgewacht, weiß nicht mehr viel von letzter Nacht.

Irgendwo ging was zu Bruch, ich glaub ich habe mich blamiert.

Und zu Haus ist dann der Toaster explodiert…

Kein Klopapier und ich muss kacken.

Nur ein Brief von den Bullen, sie sitzen mir im Nacken.

Meine kleinen vier Wände sind brüchig, Telefon ist abgestellt,

ich habe keinen Plan, erst recht kein Geld…

Auf der Suche nach was anderm komm ich nicht so recht voran.

Gefangen in Kleinigkeiten in einem Kampf gegen die Zeit.

Und dabei macht sich für die Jahrtausendwende bereit…

(Ist es wirklich schon so weit…)

Ich weiß nicht wohin die Reise geht, ich weiß auch nicht wie das weitergeht…

Und ich glaub nicht mehr an irgendwas.

Ich weiß garnichts mehr.

Nur ab und zu noch Hass.

Das letzte Gefühl ist der Hass.

Und was ist das…

(Ist es wirklich schon so weit?)

(Es ist wirklich schon so weit.)

Сағат 13:20-да ояндым, өткен түн туралы көп нәрсе есімде жоқ.

Бір жерде бірдеңе бұзылды, мен өзімді ақымақ қылдым деп ойлаймын.

Сосын үйде тостер жарылып кетті...

Дәретхана қағазы жоқ, нәжіс шығаруым керек.

Тек полицейлерден хат, олар менің мойнымнан дем алып жатыр.

Менің төрт қабырғам сынғыш, телефон өшірулі,

Менің жоспарым жоқ, әрине ақша жоқ...

Мен басқа нәрсе іздегенде, мен шынымен де алға жылжымаймын.

Уақытпен күресуде ұсақ-түйек нәрселердің құрсауында қалды.

Ал мыңжылдықтың тоғысына дайындалу...

(Бұл шынымен де алыс па...)

Жолдың қайда бара жатқанын білмеймін, әрі қарай қалай өтетінін де білмеймін...

Ал мен енді ештеңеге сенбеймін.

Мен ештеңе білмеймін.

Тек анда-санда жек көр.

Соңғы сезім – жек көрушілік.

Ал бұл не…

(Бұл шынымен де алыс па?)

(Ол шынымен де сол уақыт.)