Sculptures of Pain - Morgana Lefay

Satan is calling

But we can’t be free

With him we were falling

Now we stand as we are

Turned to stone

We were giants of heaven

Now we are doomed for two thousand years

We burned in sulphur and fire

Now we are sculptures in chains

Sculptures of pain

Our dreams of Utopia

Were dreams that were real

And some day we’ll be there

In a time when our souls

Have been healed

But wings have been broken

Eyes have been darkened by hate

We’re trapped in this nowhere

Awaiting the time when we all shall

BE FREE

Sculptures of pain

I — Gabriel the angel

A sculpture of pain

In the middle of nowhere

Not heaven nor hell

I hear him calling

From his throne, I hear him cry

He’s crumbled and broken

And he sits where he sits

Made of stone

We’re sculptures of pain

We’re turned to stone

But we shall be free

His words are clear

We were before

We shall be again

We are sculptures of pain

Crumbled angels of hell

We’re meant to be

We shall rule again, we shall be again

We are sculptures of pain

Crumbled angels of hell

We’re meant to be

We shall rule again

We shall crack the shell and fly

Шайтан шақырып жатыр

Бірақ біз бос бола алмаймыз

Онымен бірге біз құладық

Біз қазір қандай қандай тұрамыз                                                                                                                             

Тасқа айналды

Біз аспанның алыптары едік

Енді                                                                                                                                         |

Біз күкірт пен отқа  жандық

Енді          шынжыр                                                                                                                  

Ауырсыну мүсіндері

Утопия туралы армандарымыз

Армандар шындық еді

Бір күні біз сонда боламыз

Біздің жан                                уақытта

Емделді

Бірақ қанаттары сынған

Көздер өшпенділіктен күңгірттенді

Біз бұл жерде қалыпта қалған жоқпыз

Барлығымыз күтетін уақытты күтеміз

ЕРКІН БОЛ

Ауырсыну мүсіндері

Мен — Жәбірейіл періште

Ауырсыну мүсіні

Ешбір ортада

Жұмақ та, тозақ та емес

Мен оның қоңырау шалғанын естимін

Оның тағынан мен оның жылағанын естимін

Ол сынған және сынған

Ол отырған жерде отырады

Тастан жасалған

Біз азаптың мүсініміз

Біз тасқа айналдық

Бірақ біз ақысыз боламыз

Оның сөздері анық

Біз бұрын болдық

Біз қайта боламыз

Біз азаматтың мүсініміз

Тозақтың ұсақталған періштелері

Біз болуымыз керек

Біз қайтадан билік етеміз, біз қайтадан боламыз

Біз азаматтың мүсініміз

Тозақтың ұсақталған періштелері

Біз болуымыз керек

Біз қайтадан басқарамыз

Біз қабықты жарып, ұшамыз