Rêve Lézardé - Misanthrope

Sous un soleil de métal scintillant,

Parfume la lueur rose, vacille sous le firmament.

Éclate le dôme du brillant Diamant.

Enivre mes pensées,

Faut-il vraiment faire de moi un homme?

L’enfance est un torrent que l’on remonte: contre-courant!

Un homme demain… naîtra en moi

Oh mère!

tranche une seconde fois mon cordon ombilical.

Émancipe ma pensée.

Mais faut-il vraiment faire de moi un homme?

Je dois franchir le pas,

Mais mon bras s’y refuse,

Louange: toi seigneur lézard.

Torse nu, imberbe et suant,

Imprégné de ce rêve lézardé.

Initie ma réflexion,

Mon sang est un torrent qui se déverse dans l’océan!

Combats… Combats…

Le ruisseau de mon enfance va bientôt s’assécher.

Ta queue entre la main, trophée machiavélique,

A coupé mes allants, a faussé ma musique

Tel un fauve de cirque, récupéré par l’homme,

Meurtrier du bien, désuète charogne.

Combats… Combats… Combats… Combats…

Combats, chasseur de lézard,

Dans une vaste 'tendue bleue.

Tel un fauve sur ses gardes

Tu es mon gibier, le but de mes pensées,

L’eme que je dois dépecer.

Perçant ce cœur qui t’anime!

Au détour du marais, j’aperçois tes écailles.

Tes pupilles croisent mes yeux!

Cette fois tu m’appartiendras… perfide lézard.

Quand soudain, de son bec perçant le ciel:

Un aigle aux ailes déployées fondit sur toi en un instant, vaillant lézard

tu t’es fait happer… happer… happer… happer

Admis par la honte dans ce monde d’adulte,

Ils brisent la spirale de la maturité.

Homme-enfant: jamais frustré,

Je m'éclipse.

Éternellement perdant… de cauchemars en complexes.

Mais toi tu te faufiles en rampant, vaillant lézard.

D’une habile adresse, tu m’esquisses et me brises.

Glissant entre mes doigts,

Affolant ma vibrante flamme qui vacille.

Ta queue entre la main, trophée machiavélique,

A coupé mes allants, a faussé ma musique

Tel un fauve de cirque, récupéré par l’homme,

Meurtrier du bien, désuète charogne.

Confession

Hélas, mes amis, mes frères je ne suis qu’un être humain.

Oui, il m’arrive chaque jour de manquer: mon destin.

Au moins une fois dans ma vie j’ai souri: un enfant,

Caressé le sein d’une femme et aidé un passant.

Homme universel, je jette mon masque: tes pieds!

Celui de l’hypocrisie du théâtre… ici je parle en toute sincérité.

J’essaie d'être moi-même, seul mais libre.

T monde de phares, accueille avec joie mon départ.

Un jour j’ai revé de vivre…

Жарқыраған металл күн астында,

Қызғылт нұрды иіскеңіз, аспан астында тербеліңіз.

Жарқыраған Алмаздың күмбезін сындырады.

Ойымды мас қылады,

Мен шынымен ер адам болуым керек пе?

Балалық шақ - біз көтерілетін ағын: ағысқа қарсы!

Ертең... менің ішімде туады

Әй анашым!

екінші рет кіндік кестім.

Менің ойымды босатыңыз.

Бірақ мен шынымен өзімнен еркек жасауым керек пе?

Мен секіруім керек,

Бірақ қолым бас тартады,

Мақтау: сіз кесіртке мырза.

Көйлексіз, сақалсыз және терлі,

Осы бұзылған арманмен қаныққан.

менің рефлексиямды бастау,

Менің қаным – мұхитқа құйылатын ағын!

Ұрыс... Ұрыс...

Балалық шағымның ағысы көп ұзамай құрғайды.

Қолыңда құйрығың, макиавеллиандық трофей,

Менің дискімді кесіңіз, музыкамды бұрмалаңыз

Адам қалпына келтірген цирк аңы сияқты,

Жақсы, ескірген өлексені өлтіруші.

Жекпе-жек... Жекпе-жек... Жекпе-жек...

Ұрыс, кесіртке аңшысы,

Кең 'көгілдір кеңістікте.

Қорғаған аң сияқты

Сен менің ойынымсың, ойымның мақсатысың,

Мен теріні жою керек эм.

Сізді жандандыратын бұл жүректі тесу!

Батпақтың иілісі мен таразыларыңды көремін.

Көздеріме сенің қарашықтарың түседі!

Бұл жолы сен менікі боласың... сатқын кесіртке.

Кенет тұмсығымен аспанды тесіп кеткенде:

Қанаттарын жайған қыран лезде сенің үстіңе ұшып кетті, батыл кесіртке

жұлып алдың... жұлып алдың... жұлып алдың... жұлып алдың

Бұл ересек әлемге ұятпен мойындалған,

Олар жетілу спиральын бұзады.

Ер бала: ешқашан ренжімейді,

Мен тайып кетем.

Мәңгілік жеңіліс... түнгі түстен кешендерге дейін.

Бірақ сен тайраңдап жүрсің, батыл кесіртке.

Шебер шеберлікпен сен мені сызып, мені сындырдың.

саусақтарымнан сырғып,

Жарқыраған жыпылықтайтын жалынымды.

Қолыңда құйрығың, макиавеллиандық трофей,

Менің дискімді кесіңіз, музыкамды бұрмалаңыз

Адам қалпына келтірген цирк аңы сияқты,

Жақсы, ескірген өлексені өлтіруші.

Мойындау

Әй, достарым, бауырларым мен тек пендемін.

Иә, күнде сағынамын: тағдырымды.

Өмірімде бір рет болса да күлдім: бала,

Әйелдің кеудесін сипап, өтіп бара жатқан адамға көмектесті.

Әмбебап адам, мен маскамды тастаймын: сенің аяғың!

Театрдың екіжүзділігі... бұл жерде мен шын пейілмен айтып отырмын.

Мен өзім болуға тырысамын, жалғыз, бірақ еркін.

Маяктар әлемі, менің кетуімді қарсы алыңыз.

Бір күні мен өмір сүруді армандадым...