L' Ultima Poesia - Marcella Bella

Son troppo deluso per aver la forza

Di ricominciare ormai, ho le ruote a terra

Non ho più reazioni, anche se qualcuno

Mi odiasse, non farei più nessuna guerra

Per fortuna ho ancora te

Qualche amico caro che

Amico resterà

La vita è tutta qua

E no, mi dispiace, no, non condivido

Non è così che ti vorrei, senza più entusiasmo

La vita è una bella donna che si dà

Soltanto a chi la tratterà con più ottimismo

Son felice insieme a te

E gli amici li amo anch’io

Ma se ti chiudi fugge via

Anche l’ultima poesia

E chissà cosa accadrà

Bene o no e chi lo sa

Certo che riguardo noi

Comunque andrà, con gioia si vivrà

Poesia leggera, questa sera

La respiro insieme a te come fosse aria

E l’anima torna ad essere un puledro

Non si può domare più, non si recinge l’aria

Son felice insieme a te

E gli amici li amo anch’io

Ma se ti chiudi fugge via

Anche l’ultima poesia

Poesia leggera, questa sera

La respiro insieme a te come fosse aria

E l’anima torna ad essere un puledro

Non si può domare più, non si recinge l’aria

Son felice insieme a te

E gli amici li amo anch’io

Ma se ti chiudi fugge via

Anche l’ultima poesia

Poesia leggera, questa sera

La respiro insieme a te come fosse aria

E l’anima torna ad essere un puledro

Non si può domare più, non si recinge l’aria

Күшке ие болғаныма тым көңілім қалды

Қайтадан бастау үшін, менің дөңгелектерім жерде

Біреу болса да менде ешқандай реакция жоқ

Егер ол мені жек көрсе, мен ешқашан соғыспас едім

Бақытымызға орай, сен менде әлі бар

Кейбір қымбатты дос

Дос қалады

Өмірдің бәрі осында

Ал жоқ, кешіріңіз, жоқ, мен келіспеймін

Мен сізді бұлай қаламаймын, енді ынтасыз

Өмір - өзін беретін сұлу әйел

Тек оған көбірек оптимизммен қарайтындарға

Мен сенімен бақыттымын

Және достарымды да жақсы көремін

Бірақ үндемесең қашып кетеді

Тіпті соңғы өлең

Ал не боларын кім білсін

Жақсы ма, жоқ және кім біледі

Әрине біз туралы

Әйтеуір барады, қуанышпен өмір сүреді

Бұл кеште жеңіл поэзия

Мен онымен бірге ауа сияқты дем аламын

Ал жан қайтадан құлынға айналады

Оны енді қолға үйрету мүмкін емес, ол ауаны қоршамайды

Мен сенімен бақыттымын

Және достарымды да жақсы көремін

Бірақ үндемесең қашып кетеді

Тіпті соңғы өлең

Бұл кеште жеңіл поэзия

Мен онымен бірге ауа сияқты дем аламын

Ал жан қайтадан құлынға айналады

Оны енді қолға үйрету мүмкін емес, ол ауаны қоршамайды

Мен сенімен бақыттымын

Және достарымды да жақсы көремін

Бірақ үндемесең қашып кетеді

Тіпті соңғы өлең

Бұл кеште жеңіл поэзия

Мен онымен бірге ауа сияқты дем аламын

Ал жан қайтадан құлынға айналады

Оны енді қолға үйрету мүмкін емес, ол ауаны қоршамайды