Die Stille des Ozeans - Mantus

Mein Körper treibt auf blauer See

Die kalte Luft verschleiert meinen Blick

Schon zieht mich ein gar dunkler Sog

In den tiefen Ozean zurück

Ich sinke immer tiefer, Stück um Stück

Ich sinke immer tiefer, Stück um Stück

Tief in meinen Gedanken gibt es einen Ort, der nur mir gehört

Was von außen schwer zu betrachten, ist von innen schon fast zerstört

Ich verirre mich in den Straßen, laufe blind an der Welt vorbei

Möchte träumen und niemals schlafen, meine Knochen sind schwer wie Blei

Ich lege mein Herz in deine Hand…

Der Schmerz entweicht

Schon fängt das Leben zu rauschen an

Ich falle tief

Bis in die Stille des Ozeans

Von der Hölle bis zu den Sternen, von der Erde ins Niemandsland

Wo das Denken sich wiederfindet, ist die Freiheit ins Fleisch gebrannt

Ich entferne mich von den Menschen, treibe wieder ins Meer hinaus

Wird mich jemand dort wiederfinden, breitet mir seine Arme aus

Ich lege mein Herz in deine Hand…

Der Schmerz entweicht

Schon fängt das Leben zu rauschen an

Ich falle tief

Bis in die Stille des Ozeans

Менің денем көк теңізде қалықтайды

Суық ауа көзімді жауып тұр

Қараңғылық мені тартып жатыр

Терең мұхит дегенге қайта келу

Барған сайын тереңдеп бара жатырмын, бірте-бірте

Барған сайын тереңдеп бара жатырмын, бірте-бірте

Менің ойымда тек менікі болатын жер бар

Сырттан қарау қиын нәрсе іштен жойылып кете жаздады

Көшелерде адасып, дүниені соқыр басып өтемін

Армандағым келеді, ұйықтамаймын, сүйегім қорғасындай ауыр

Жүрегімді сенің қолыңа бердім...

Ауыруы қашып кетеді

Өмір қазірдің өзінде қарқын ала бастады

терең құлаймын

Мұхиттың тыныштығына

Тозақтан жұлдыздарға, жерден ешкімнің жеріне

Ойлау қай жерде болса, бостандық жанып кетеді

Мен өзімді адамдардан алшақтап, қайтадан теңізге ағып кетемін

Егер мені ол жерден біреу тауып алса, қолдарыңды маған созыңдар

Жүрегімді сенің қолыңа бердім...

Ауыруы қашып кетеді

Өмір қазірдің өзінде қарқын ала бастады

терең құлаймын

Мұхиттың тыныштығына