La ciudad de los árboles - Mägo De Oz

Icémi vista y no sin esfuerzo, me incorporéestirando mis entumecidos huesos.

Lo que vi me causótal impacto que aún hoy después de tantos años hace que la

sangre huya despavorida de mis venas.

El paisaje había cambiado totalmente.

A míalrededor cientos de árboles de todas las clases y tamaños parecían

sacudirse de encima su obligada inmovilidad.

Las ramas en un ejercicio

imposible arrancaban la corteza de cada árbol.

Y como en un alumbramiento

embrujado o un parto sobrenatural, del interior de cada árbol empezaban a

asomar cabezas y cuerpos con forma humana… De alguna forma que aún no logro

entender, me encontraba en el interior de un bosque encantado.

Un bosque que no

estaba en los mapas, en un rincón del mundo donde la magia y la brujería

moraban desde que la vida era joven.

En ese mismo instante la misma voz que me había despertado empezóa susurrar con

una cadencia que jamás antes había escuchado la historia del lugar en el que me

hallaba.

Estás en la Ciudad de los Árboles.

Asíllamamos, los que aquímoramos,

a este bosque mitad purgatorio mitad cementerio de personas que después de

morir han sido condenadas a pasar el resto de su existencia convertida en

árboles.

Sólo se les permite recobrar su forma humana en las noches de luna

llena.

Son personas que como tú, antes de morir, tiraron por la borda su vida,

sus sueños y despreciaron el don más grande que jamás ningún ser,

excepto el humano, tuvo jamás;

El Amor. Amor a los demás, a símismos,

a la vida, amor a luchar y perseguir tus sueños.

Las voces vaciaron de silencios aquel paraje maldito y mientras la luna se

abría paso a codazos por entre las nubes, poco a poco se fueron acercando hacia

míaquellas almas desgraciadas, aquellas almas en pena.

Y asífue como cada una

me contósu particular historia…

Érase una vez

hace mucho tiempo ya

un reino perdido en un lejano lugar.

La noche se rindió

al sueño de la eternidad

ritos, brujería, almas buscando la paz.

No duermas, no entres, no mires atrás

no grites, no escuches, no reces no te servirá.

La noche da paso al ritual

despertando la maldición

el bosque estáhechizado por el mal

hay luna llena protégete.

Cada alma en pena

es un árbol condenado

a convertirse en ser humano

y buscar la luz.

Difuntos, no muertos, con una historia que contar.

Sus ojos son pozos de dolor

madrigueras de pena y tristeza

embalses de estancada soledad

y cada árbol es su ataúd.

Bienvenido a la ciudad

de los árboles perdidos

donde nada es lo que ves

donde nada es realidad.

Has llegado a la ciudad

al país de los perdidos

donde cada anochecer

se oyen árboles llorar.

La noche da paso al ritual

despertando la maldición

el bosque estáhechizado por el mal

hay luna llena protégete.

Bienvenido a la ciudad

de los árboles perdidos

donde nada es lo que ves

donde nada es realidad.

Has llegado a la ciudad

al país de los perdidos

donde cada anochecer

se oyen árboles llorar.

Мен көзімді көтердім де, күш жұмсамай, ұйып қалған сүйектерімді созып отырдым.

Көргенім маған қатты әсер еткені соншама жылдар өтсе де, бүгінгі күні де солай етеді

тамырымнан үрейленіп қан ағып жатыр.

Пейзаж мүлде өзгерді.

Менің айналамда әртүрлі және өлшемдегі жүздеген ағаштар көрінді

олардың мәжбүрлі қозғалыссыздығын сілкіп тастаңыз.

Жаттығудағы бұтақтар

Мүмкін емес, олар әр ағаштың қабығын алып тастады.

Және туған кездегідей

сиқырлы немесе табиғаттан тыс босану, олар әр ағаштың ішкі жағынан бастады

бастар мен денелерді адам кейпінде көрсету... Мен әлі үлгере алмадым

Түсінемін, мен сиқырлы орманның ішінде болдым.

Бұл орман

карталарда, сиқыр мен сиқырлық бар әлемнің бұрышында болды

олар өмірдің жас кезінен өмір сүрді.

Дәл осы кезде мені оятқан сол дауыс сыбырлай бастады

мен болған жердің тарихын бұрын естімеген каденс

табылды.

Сіз ағаштар қаласындасыз.

Біз осылай атаймыз, мұнда тұратындар,

осы орманға жартылай тазарту жартылай зиратына барады

өмірінің қалған бөлігін түрлендіріп өткізуге сотталды

ағаштар.

Оларға тек айлы түндерде адам кейпіне оралуға рұқсат етілген

толық.

Олар сен сияқты өлмес бұрын өмірін теңізге тастаған адамдар.

олардың армандары мен кез келген тіршілік иесінің ең үлкен сыйын жек көрді,

адамнан басқа, ешқашан болған;

Махаббат.Өзгеге,өзіне деген махаббат,

өмірге, күресуді және армандарыңызды қууды ұнатыңыз.

Дауыстар сол қарғысқа ұшыраған тыныштық жерін және ай сөніп қалды

бұлттардың арасынан шынтақтап, олар бірте-бірте жақындап келе жатты

сол бақытсыз жандарды, қиналған жандарды.

Және әрқайсысы осылай

Ол маған өз оқиғасын айтып берді...

Бір заманда

Баяғыда

алыс жерде жоғалған патшалық.

түн бас тартты

мәңгілік арманға

әдет-ғұрып, бақсылық, тыныштық іздеген жандар.

Ұйықтама, кірме, артыңа қарама

айқайламаңыз, тыңдамаңыз, дұға етпеңіз, бұл сізге көмектеспейді.

Түн ырымға орын береді

қарғыс ояту

орманды зұлымдық күтіп тұр

Толық ай бар, қорғаныңыз.

әрбір жан ауырады

бұл сотталған ағаш

адам болу

және жарық іздеңіз.

Өлі, өлмеген, айтары бар.

Оның көздері - ауырсыну

мұң мен мұң ұялары

тоқырау жалғыздықтың су қоймалары

және әрбір ағаш оның табыты.

Қалаға қош келдіңіз

жоғалған ағаштар

онда сіз көрген ештеңе жоқ

мұнда ештеңе шындық емес.

Сіз қалаға келдіңіз

жоғалғандар еліне

әр кеш сайын қайда

ағаштар жылайды.

Түн ырымға орын береді

қарғыс ояту

орманды зұлымдық күтіп тұр

Толық ай бар, қорғаныңыз.

Қалаға қош келдіңіз

жоғалған ағаштар

онда сіз көрген ештеңе жоқ

мұнда ештеңе шындық емес.

Сіз қалаға келдіңіз

жоғалғандар еліне

әр кеш сайын қайда

ағаштар жылайды.