Завяжи глаза - Lori! Lori!

Это — забота небрежности,

Это унизить, так, походя…

Это свист семихвостой нежности,

Мир вконец охуевших от похоти.

Это — как думать с разбега,

Как целовать наотмашь.

Кислота, а не дождь на веках,

Когда ты насовсем уходишь.

Когда ты насовсем уходишь…

Хочешь кричать — кричи, но молча,

Мне все равно, мы уже в клочья,

Жаль, иначе мы не умеем.

Завяжи глаза, станет светлее!

Это — будто плюс 30 со снегом,

Это как задушить смеха ради,

Это твари без пары в ковчеге,

Ответ у слепого во взгляде.

Это — воду резать на пряди,

Это тишина отчуждения.

Без тебя мне осталось пять стадий

На стыке тоски с онемением!

Бұл абайсыздық

Бұл қорлау, сондықтан ...

Бұл жеті құйрықты нәзіктіктің ысқырығы,

Нәпсіге толы дүние.

Бұл жүгіруден бастап ойлау керек,

Қолмен қалай сүю керек.

Қабақтарға жаңбыр емес, қышқыл,

Біржолата кеткенде.

Біржолата кеткенде...

Егер сіз айқайлағыңыз келсе - айқайлаңыз, бірақ үнсіз,

Маған бәрібір, біз қазірдің өзінде бұзылдық,

Өкінішті, әйтпесе қалай екенін білмейміз.

Көзіңізді байлаңыз, ол жарқырайды!

Қармен плюс 30 сияқты,

Ол үшін тұншықтыратын күлкі сияқты

Бұлар кемеде жұбы жоқ жаратылыстар,

Жауабы соқырлардың көзінде.

Бұл жіптерге кесілген су,

Бұл бөтеннің үнсіздігі.

Сенсіз менің бес кезеңім қалды

Мұңдылық пен ұйқышылдықтың түйіскен жерінде!