Clementine - LONETA, Mark Owen

She heard a voice from so far away

It told her her mother had gone away

In the next room down the corridor

Her baby started to cry

Her whole life had just fell apart

There was nothing then the hurting started

In her heavy head on her knees she prayed

Could somebody help her

Clementine

It was never meant to be this way

It was never meant to be this way

Clementine

It was never meant to be this way

It was never meant to be this way

If only I’d told you yesterday

Got in her car and she sped away

Into the floodlit street down by your way

As the sun rose by the morning dew

Well she returned in such a state

Her baby knew not what was going on

But it could tell from her tears that something was wrong with mum

Desperation let out its final scream

But our clementine didn’t hear a damn thing

Into the mirror she stared at herself

Asked is that my life is that what I’m here for

Her reflection chose not to respond

As she froze to the spot like a cold hard statue

And bathed in her tears she said her time was through

Ол алыстан дауысты  естіді

Бұл оған анасының кетіп қалғанын айтты

Дәліздегі келесі бөлмеде

Оның баласы жылай бастады

Оның бүкіл өмірі жаңа ғана бұзылды

Ештеңе болмады, содан кейін ауырсыну басталды

Ол ауыр басын тізе бүгіп дұға етті

Біреу оған көмектесе алар ма еді

Клементин

Бұл ешқашан болмау керек еді

Бұл ешқашан болмау керек еді

Клементин

Бұл ешқашан болмау керек еді

Бұл ешқашан болмау керек еді

Мен сізге кеше айтқанымда

Көлігіне отырды да, жүгіріп кетті

Өзіңіз арқылы жарықтандырылған көшеге

Таңертеңгі шықпен күн көтерілгенде

Ол сондай күйде оралды

Баласы не болып жатқанын білмеді

Бірақ бұл оның көз жасынан анасына бірдеңе болғанын білуге ​​болады

Үмітсіздік соңғы айқайын шығарды

Бірақ біздің клементин ештеңе естімеді

Айнаға ол өзіне қарады

- деп сұрады, менің өмірім - мен мұнда екенім

Оның рефлексиясы жауап бермеуді жөн көрді

Ол қатты суық мүсін сияқты қатты қатты қатты

Ол көз жасына шомылып, уақыты біткенін айтты