Время три утра - Loc-Dog

Время три утра, самое время говорить по душам,

Я утрирую редко дыша, движа по клавишам асфальта,

В переход метро ненапряжно сделал двойное сальто,

От общей массы мало стал отличаться,

Но написал фразу в туннеле между двух станций,

Получилось ничего, даже в кайф так…

Достелил до Партизанской, вчитал там,

К чёрту всё твоё бабло!

За мною правда,

Врядли ваши леди познали цену бриллиантов,

И нету баттла кроме как я и ещё один я,

Что сегодня останется адекватным,

Видел иллюзорный мир, частицы света в темноте уловил и по праву считаюсь

богатым,

С неба капает ливень капризный, чёрт бы с ним, девятый стих разрывает криком

палату,

Я скоро выйду осязая, вот моя Москва родная, такая как была лет в пятнадцать,

От Кутузы до окраин фонарями объятая будто пламенем движется в ритме хауса,

И каждый за себя сам, каждый знает что нету половины второй и самодостаточен,

Без кредитных карточек и морок, все в коробке, я предпочитаю быть незапачканным,

Если кто меня спросил цену тепла, то я скажу, что в этом городе любовь не чувство,

Лишь повод обмануть друг друга ещё раз, уйти вспоминая как было почти не пусто,

У стен есть уши, перекопана душа,

Над эмоциональной сферой кружат неспеша,

Какой-то серый мир,

И как серотонин перенесёт те клеточки на ту полуокружность?

Все спят ещё в городе, время три утра,

Мыслей свобода со скоростью телеграмм…

Разбудить бы кого,

И поговорить по душам с ним,

Неспеша, так…

Я чувствую себя точ в точ как антидот,

Что запретит быть честнее, чем честной народ,

Закроет буйные глаза,

И если боль живёт в слезах, то одному из нас возможно нужно

(Возможно, нужно) — просто глупые слова!

Тут невозможно одному — считай их сколько!

И я гордыню усмирю, схвачусь за тыщу вольт, и вам позволю разобрать себя по точкам,

Одна из них — несменный полупроводник моей любви, порой даже к неполноценным,

Другая строит замороженный ледник, но отступает перед третьей — солнцем,

вставшим ей на смену,

Солнце одно, как небо и земля — оно, согреет в холоде, но слишком прыткого

спалит,

Четвёртой будет просто искра, но сведёт на дно, довольно быстро — вот такой

метаболизм.

Пятая — власть, шестая и седьмая часть, ей подчиняются, боясь тяжких

последствий,

Она к четвёртой обращается, как что не так, в своих понятных властных интересах,

Шестая — гнев, седьмая — радость от побед, заполонившая всё, давшая покой,

Восьмая держит эти семь на пагубной вине, возьми и слей их все, они почувствуют

момент, легко!

Момент один, он пахнет школой, мы сидим, на чём попало, но не врём пока мы в школе,

Потом гордимся.

что сидим, но врём уже себе, что слезем незамеченными в раз,

пока нас кроет…

И мой покрой, довольно прочный, но простой, я напостой козырнейший

саморазводчик.

Вы отойдёте от меня, я побегу трусцой, побегу не убегая, буду делать чётче!

Түнгі үш, жүрекпен сөйлесетін кез келді,

Мен сирек тыныс алып, асфальттың кілттерімен қозғаламын,

Метро өткелінде ол кездейсоқ қос сальто жасады,

Жалпы массадан аз ғана ерекшелене бастады,

Бірақ мен екі станция арасындағы туннельде бір сөйлем жаздым,

Ештеңе шықпады, тіпті мұндай шуылда да ...

Партизанскаяға келдім, сонда оқыдым,

Сіздің барлық олжаңыз тозаққа!

Шындық менің артымда

Сіздің ханымдарыңыз гауһар тастардың бағасын білуі екіталай,

Менен басқа меннен басқа соғыс жоқ.

Бүгін не жеткілікті болады,

Мен елес әлемді көрдім, қараңғылықта жарық бөлшектерін ұстадым және мені дұрыс деп санадым

бай

Аспаннан құйқылжыған жаңбыр тамады, онымен тозаққа дейін, тоғызыншы аят жылаумен үзіледі

палата,

Жақында мен тактильді боламын, міне, менің қымбатты Мәскеу, мысалы, он бес жаста еді,

Кутузадан шамдардың шетіне дейін, жалынға оранғандай, ол үйдің ырғағымен қозғалады,

Әр адам өзі үшін, әркім секундтың жартысы жоқ екенін және өзін-өзі қамтамасыз ететінін біледі,

Несие карталары мен қиындықтар жоқ, бәрі қорапта, мен таза болғанды ​​қалаймын,

Жылудың бағасын біреу сұраса, бұл қалада махаббат сезім емес дер едім.

Бір-бірін тағы да алдауға сылтау, оның бос емес екенін еске түсіріп,

Қабырғалардың құлағы бар, жаны қазылған,

Олар эмоциялық салада баяу айналады,

Кейбір сұр әлем

Ал серотонин бұл жасушаларды сол жарты шеңберге қалай тасымалдайды?

Барлығы қалада ұйықтап жатыр, түнгі үш,

Жеделхаттардың жылдамдығымен ой еркіндігі...

Біреуді ояту

Онымен шын жүректен сөйлесіп,

Ақырындап...

Мен өзімді дәл антидот сияқты сезінемін,

Адал адамдардан адал болуға не кедергі,

Дауылды көзді жабады

Ал егер ауырсыну көз жасында өмір сүрсе, онда біздің біреуіміз қажет болуы мүмкін

(Мүмкін сізге керек) - жай ғана ақымақ сөздер!

Мұны жалғыз жасау мүмкін емес - оларды санаңыз!

Мен мақтанышымды тыныштандырамын, мың вольтты ұстаймын және мені нүктеден бөлуге рұқсат етемін,

Олардың бірі - менің махаббатымның тұрақты жартылай өткізгіші, кейде тіпті төмен адамдар үшін,

Басқасы қатып қалған мұздықты салады, бірақ үшіншіден - күннен бұрын шегінеді,

оның орнына кім келді

Күн - аспан мен жер сияқты - ол суықта жылынады, бірақ тым тез

жану,

Төртінші жай ғана ұшқын болады, бірақ ол сізді түбіне жеткізеді, өте тез - осылай

метаболизм.

Бесінші - билік, алтыншы және жетінші бөліктер, олар байыпты деп қорқып, оған бағынады

салдары

Ол өзінің түсінікті билік мүдделері үшін бірдеңе дұрыс емес сияқты төртіншіге бұрылады,

Алтыншы - ашу, жетінші - бәрін толтырған, тыныштық сыйлаған жеңістер қуанышы,

Сегізіншісі осы жетеуін зиянды шарапта ұстайды, олардың барлығын алып, ағызыңыз, олар сезінеді

сәт, оңай!

Бір ғана сәт бар, мектептің иісі шығады, біз кез келген нәрсеге отырамыз, бірақ мектепте жүргенде өтірік айтпаймыз,

Сонда біз мақтанамыз.

біз отырамыз, бірақ біз өзімізге өтірік айтып жатырмыз, біз бірден байқалмай түсеміз деп,

бізді жауып жатқанда...

Менің кесімім, өте төзімді, бірақ қарапайым, мен ең жақсы адаммын

өзін-өзі таратушы.

Менен алыстап кетесің, мен жүгіремін, қашпай жүгіремін, анықырақ істеймін!