Глубина - Loc-Dog

Говорят, что невозможно отпустить, когда на самом деле любишь

А что, если отпустить это и есть любовь?

Ты ревнуешь к ним, но, по сути, они чужие люди

Рядом с ними и близко не ощутить того

Что нас с тобой срывало с катушек

Помню клятвы

Смски про лучших

Берег моря

И святые минуты

Где друг другу открывали мы лица без масок

Помню слёзы из глаз и, конечно, сотни прощаний

Помню, как сидели в тачке и просто молчали

Как всё знали, но по новой сгорали до тла

Как наши надежды мы превратили в печали

Как у дома твоего я кружил до утра

Путал в себе гордость и трусость

Как летел через Москву, просто желая к тебе прикоснуться

Как задел тебя впервые, сказав всё, как есть

Как нас сильно жгли обиды, молчание - месть

Знаю, оно хуже проклятий

Я теряю тебя в куче занятий

Среди студий, хулиганов и денег

Но засыпая вижу снова на ветру твоё платье

Так бывает бесконечным становится время

В ожидании того, что больше не произойдёт

Я больше не хочу винить тебя ни в чём

Носить тебя с собой, отпуская

Быть перекрытым, как на праздник Тверская

Гибнуть внутри, снаружи сверкая

Не хочу кричать, доказывая свою правоту

Мне пора принять и ту, что нелепо разлучила нас

Правду в её многогранности

Ценности, параллельные реальности, крайности

Либо по-моему, либо совсем никак

Осознать, что мы с тобой оба в дураках

Воспринимать тебя, как подарок

Я за тебя молился, чтобы сильно не накрывало, сначала

А потом вдруг что-то поменялось, и я понял всё не зря

Что за боль мне нужно поблагодарить тебя

Что в этом мире всё не случайно

Что выигрывает тот, кто прощает, всегда

Я желаю тебе счастья, пока думаешь, что меняю тебя на бомонд

В моём доме беспорядок и нужен ремонт

Мы знаем правду

Как же нам тяжек тот человек, который первый нам об этом расскажет

Но это так и есть

Кипишь улегается тихо

Походу мой урок усвоен, учитель

Вокруг нас столько любви и событий

Тех, что мы не видели, друг другом с тобой заболев

На Арбате уже тихо и только во мгле обжитого под хату подвала

Я прошу кого-то больше, чтобы ты улыбалась

Чтоб всегда улыбалась

Ты подумаешь - я спятил, не хочешь не верь

Но на этот раз походу реально тебе строки

Где океан, где мы вдвоём

Это не метафорический приём

Где мы дошли с тобой до дна

Лишь, чтобы посмотреть какая глубина

Где не сыпал с неба звёзд

Просто брал тебя в свои руки крепко и нёс

Где мы нашли свои пути

Я простил, и ты прости

Шын сүйген кезде жібере алмайсың дейді

Егер махаббатты жіберіп алса ше?

Сіз оларды қызғанасыз, бірақ, шын мәнінде, олар бейтаныс адамдар

Бұны сезбеу үшін олардың қасында және жақын

Сізді және мені орамнан не шығарды

Ант бергендер есімде

Ең жақсылар туралы SMS

Теңіз жағалауы

Және қасиетті сәттер

Бір-бірімізге бетпердесіз ашқан жеріміз

Менің көзімнен аққан жас және, әрине, жүздеген қоштасулар есімде

Арбада отырып, үнсіз қалғаным есімде

Барлығы білетіндей, бірақ жаңасы жерге жанып кетті

Үмітімізді қайғыға қалай айналдырдық

Сенің үйіңдегідей мен таң атқанша айналдым

Шатастырылған мақтаныш пен қорқақтық

Мен саған қол тигізгім келіп, Мәскеуді қалай ұшып өттім

Мен сені бірінші рет қалай ренжіттім, бәрін солай айтып

Қаншама реніш бізді өртеп жіберді, үнсіздік – кек

Мен бұл қарғысқа қарағанда жаман екенін білемін

Мен сені көптеген әрекеттерде жоғалтып аламын

Студиялар арасында бұзақылар мен ақша

Бірақ ұйықтап бара жатып, сенің көйлегіңді желде тағы көрдім

Міне осылайша уақыт шексіз болады

Енді қайталанбайтын нәрсені күту

Мен енді сені кінәлағым келмейді

Сізді менімен бірге алып жүріңіз, жіберіңіз

Тверь мерекесіне келетін болсақ, бұғаттау керек

Ішінде өліп, сырты жарқырап

Мен өзімнің дұрыс екенімді дәлелдеу үшін айқайлағым келмейді

Бізді абсурдпен ажыратқанды қабылдайтын кез келді

Оның жан-жақтылығындағы шындық

Шындыққа параллель құндылықтар, шектен шығулар

Менің ойымша, немесе мүлдем жоқ

Сен де, менің де ақымақ екенімізді түсін

Сізге сыйлық ретінде қараңыз

Бастапқыда көп нәрсені жасырмауыңды сұрадым

Содан кейін кенеттен бірдеңе өзгерді, мен бәрін түсіндім

Сізге алғыс айтуым керек

Бұл дүниеде бәрі кездейсоқ емес

Әрқашан кешірген адам жеңеді

Мен сені сұлу мондқа өзгертіп жатырмын деп ойлағанша бақыт тілеймін

Менің үйім бүлінген, жөндеуді қажет етеді.

Біз шындықты білеміз

Бұл туралы бірінші болып айтатын адам бізге қандай қиын

Бірақ солай

Кіпіш үнсіз басылады

Менің сабағым өтті деп ойлаймын, ұстаз

Айналамызда махаббат пен оқиғалар өте көп

Көрмегендер бір-бірімізбен ауырып жатыр

Арбатта қазірдің өзінде тыныш және тек жертөленің қараңғылығында саятшылықтың астында өмір сүрді

Мен сені күлдірту үшін біреуден сұраймын

Әрқашан күлу үшін

Сіз ойлайсыз - мен жындымын, сенбеймін

Бірақ бұл жолы мен сені шынымен бауыздаймын

Мұхит қайда, біз қайдамыз

Бұл метафора емес

Сізбен қай жерде біз түбіне жеттік

Тек қаншалықты терең екенін көру үшін

Қайда аспаннан жұлдыздар төгілмеді

Мен сені құшағыма мықтап алып, алып жүрдім

біз өз жолымызды қайдан таптық

Мен кешірдім, сен де кешір