Шанс - Loc-Dog

Фиолетово черный совсем фальшивый потолок,

По крупицам рассыпавшись, преподносит нам урок.

Ноги бьют в двери, я честно никого не ждал,

А ты можешь сейчас соврать мне.

Модные стрелки размажут тенью по часам,

Я бы согрел всю планету — не был бы холоден так сам.

Сломанные двери, обычно это не к добру,

Ведь ты, служишь своим собратьям.

И они положили меня на пол, а музыка стала тише,

Я выплюнул облаков пыль.

Под грохотом ботинок не чувствуя ничего,

От боли скрытой вязаной кофтой.

Мой мир, некогда был другим —

В нем сны, какие я сам хотел.

Отрешенный от всяческих истин, —

Плыл по воде, по снегам и по листьям.

Плыл по асфальту, прыгал по крышам,

Падал смеявшись скромный парниша.

Он танцевал под музыку ветра,

Счастья искал в своих же запретах.

Мой мир, некогда был твоим, —

В нем вечный праздник и сладкий дым.

Забывай зачем это нужно,

Мой мир — это мир без войны и оружий!

В нем сны, какие я сам хочу,

В нем крылья растут, и я в нем лечу.

В нем нам не понять для чего ругаться,

Он создан для вечной любви и танцев.

Снаружи открывают нам глаза сумасшедшие люди,

И что-то общее у нас с ними…

Может мы завтра все сгинем?

Припев:

И останется самый в этом мире последний шанс,

Нам плевать с тобой на это, мы движемся не спеша!

Ноги танцуют сами, улыбка на лице,

А выжить одинаковый у всех процент!

И останется самый в этом мире последний шанс,

Нам плевать с тобой на это, мы движемся не спеша!

Ноги танцуют сами, улыбка на лице,

А выжить одинаковый у всех процент!

Это все вверх, в потолок.

Это все так — никому.

Это все лишь один поток.

Это все!

Не спрашивай: почему?

Это все вверх, в потолок.

Это все так — никому.

Это все лишь один поток.

Это все!

Не спрашивай: почему?

Безалаберный, быстрый, такой не брежный наш финал,

Видимо что-то не до конца догнал.

За окном метет метель, я из форточки ее взял,

Чуть-чуть разбавил зажатый воздух.

Там, где люди все ищут свою мечту, где-то на дне, —

Ты поймешь, что не с ними и прибежишь ко мне.

Но я буду спать, я забуду, что ты была.

Ты утонешь в нерождений и страсти.

Я проснусь и потеряю спросонья не четкий след.

Буду думать ты исчезла сама на сто тысяч лет.

Прощу тебе все то, что могла бы ты мне простить,

И возьму бумагу и ластик.

Припев:

И останется самый в этом мире последний шанс,

Нам плевать с тобой на это, мы движемся не спеша!

Ноги танцуют сами, улыбка на лице,

А выжить одинаковый у всех процент!

Күлгін қара толығымен жалған төбе

Бірте-бірте шашырап, бізге сабақ береді.

Аяқ есікті соқты, шынымды айтсам ешкімді күтпедім,

Ал енді сен маған өтірік айта аласың.

Сәнді көрсеткілер сағатқа көлеңке түсіреді,

Мен бүкіл планетаны жылытар едім - мен өзім соншалықты суық болмас едім.

Сынған есіктер, әдетте жақсы емес

Ағаларыңа қызмет етесің ғой.

Олар мені еденге отырғызды, ал музыка тынышталды,

Мен шаң бұлттарын түкіріп жібердім.

Етік сықырлағанда ештеңе сезілмеді

Жасырын тоқылған жемпірмен ауырсынудан.

Менің әлемім бір кездері басқаша болды

Онда өзім қалаған армандар бар.

Бар шындықтан ажырап,

Ол суда, қарда және жапырақтарда жүзді.

Асфальтта қалқып, төбелерге секірді,

Қарапайымды бала күле жөнелді.

Ол желдің әуеніне биледі,

Бақытты өз тыйымдарымнан іздедім.

Менің әлемім бір кездері сенікі еді,

Оның мәңгілік мерекесі, тәтті түтіні бар.

Сізге не үшін қажет екенін ұмытыңыз

Менің әлемім - соғыссыз және қарусыз әлем!

Онда мен қалаған армандар бар,

Онда қанаттар өседі, мен сонда ұшамын.

Онда біз неге ант беруді түсінбейміз,

Ол мәңгілік махаббат пен би үшін жаратылған.

Сыртта жындылар көзімізді ашады

Ал бізде олармен ортақ нәрсе бар...

Мүмкін ертең бәріміз өлетін шығармыз?

Хор:

Бұл дүниеде соңғы мүмкіндік болады,

Сізбен бұл мәселе бізді қызықтырмайды, біз баяу қозғаламыз!

Аяқтар өздігінен билейді, жүздері күледі,

Әркімде аман қалу үшін бірдей пайыз бар!

Бұл дүниеде соңғы мүмкіндік болады,

Сізбен бұл мәселе бізді қызықтырмайды, біз баяу қозғаламыз!

Аяқтар өздігінен билейді, жүздері күледі,

Әркімде аман қалу үшін бірдей пайыз бар!

Мұның бәрі төбеге дейін.

Барлығы солай - ешкім жоқ.

Мұның бәрі бір ғана ағын.

Бәрі болды!

Неге деп сұрама?

Мұның бәрі төбеге дейін.

Барлығы солай - ешкім жоқ.

Мұның бәрі бір ғана ағын.

Бәрі болды!

Неге деп сұрама?

Абайсыз, жылдам, соншалықты абайсыз біздің финалымыз,

Бірдеңе толық қолға алынбаған сияқты.

Терезенің сыртында боран соғып тұр, мен оны терезеден алдым,

Қысылған ауа аздап сұйылтылған.

Адамдардың бәрі арманын іздейтін жерде, бір жерде, -

Сен олардың қасында емес екеніңді түсініп, маған жүгіріп келесің.

Бірақ мен ұйықтаймын, сенің болғаныңды ұмытамын.

Сіз тумау мен құмарлыққа батып кетесіз.

Мен оянамын және оянудан анық емес ізді жоғалтамын.

Менің ойымша, сіз жүз мың жыл бойы өзіңіз жоғалып кеттіңіз.

Сен мені кешіргеннің бәрін мен де кешіремін,

Ал мен қағаз бен өшіргішті аламын.

Хор:

Бұл дүниеде соңғы мүмкіндік болады,

Сізбен бұл мәселе бізді қызықтырмайды, біз баяу қозғаламыз!

Аяқтар өздігінен билейді, жүздері күледі,

Әркімде аман қалу үшін бірдей пайыз бар!