Делать дело - Loc-Dog

Под веки из свинца, попробуй — загляни;

По медленной земле плетутся ноги.

Мы ниже или выше этой всей возни,

Из ниоткуда возник мой смертельный номер.

Его задумал не специально я,

Не чтобы развлекать зевак богатых.

Близкие, даже, трут: «Надо жить для себя»

Но я затеял свой отдельный баттл."

Солнце село, я начинаю делать дело!

Мне есть, что вспомнить, но не за что меня приделать.

Считал меня звездой твой скромный корешь,

А я пускал его билет по уставшим венам.

Когда в глаза уже совсем не смотришь

И твою душу под наркозом пожирает демон,

Больную память оглушает только литр водки —

И даже близкие устали твоим бредням верить.

Это казалось бы провал,

Я сидел у себя в комнате и тихо о*уевал.

А мама — молилась Богу, я понял что я поменялся,

Когда больше не почувствовал ее тревогу.

За заборами, где-то в лесной тиши,

Я пытался отыскать хоть молекулу старой души.

По отрывкам собирая всю старую жизнь;

Признавая все ошибки, что я совершил.

Тогда, впервые приклонил колени

В этой покорности черпая силы.

Тогда забыл, во что я раньше верил —

Хоть говорили «раньше надо было».

Тогда бы не остался шрам.

Я без возмездия дарю его своим дворам,

Что меня делали безумным и порой жестоким,

Но нам не дали позабыть за что мы топим.

Москва в утопиях, люди в масках.

Филки с любовью, как мусор с барыгой в связке.

А обыватель под красной властью,

Просто дарит свою жизнь ненасытной пасти.

А мне пора уже идти, прости —

Ведь без меня не напишутся мои холсты.

Солнце село, я начинаю делать дело!

-

И в этом деле мои правила всегда просты.

Не поднимается кто не падал.

Знай: где свой, где падаль!

Скоро солнце встанет, и жизни нет без правды.

Не поднимается кто не падал.

Рай так рядом с адом.

Нам не стереть бы грани, все делить по-братски.

Не поднимается кто не падал.

Знай: где свой, где падаль!

Скоро солнце встанет, и жизни нет без правды.

Не поднимается кто не падал.

Рай так рядом с адом.

Нам не стереть бы грани, все делить по-братски.

Қорғасыннан жасалған қабақтың астында, көріңіз - қараңыз;

Аяқтар баяу жерді сүйретеді.

Біз осы әбігердің бәрінен төмен немесе жоғарымыз,

Ойда жоқта менің өлген саным шықты.

Мен оны әдейі ойлаған жоқпын,

Байларға қарап отырғандардың көңілін көтеру үшін емес.

Туысқандар, тіпті, «біз өзіміз үшін өмір сүруіміз керек»

Бірақ мен өзімнің жеке шайқасымды бастадым».

Күн батты, мен кәсіппен айналысуға кірісемін!

Менің есте сақтайтын нәрсем бар, бірақ мені байланыстыратын ештеңе жоқ.

Сенің кішіпейіл серігің мені жұлдыз деп ойлады,

Ал мен оның билетін шаршаған тамыр арқылы жібердім.

Сіз енді көзіңізге қарамайтын кезде

Жаныңды наркозбен жын жеп қояды,

Науқас жады бір литр арақты ғана естиді -

Тіпті жақын адамдарыңыз да сіздің бос сөзіңізге сенуден шаршады.

Бұл сәтсіздікке ұқсайды

Мен өз бөлмемде отырдым және тыныштықпен айнала бастадым.

Ал анам Құдайға жалбарынған, Мен өзгергенімді түсіндім,

Мен оның уайымын енді сезбеген кезде.

Қоршаулардың артында, орманның тыныштығында,

Мен ескі жанның кем дегенде бір молекуласын табуға тырыстым.

Бүкіл ескі өмірді жинайтын фрагменттермен;

Мен жасаған барлық қателіктерімді мойындаймын.

Содан мен бірінші рет тізерлеп отырдым

Осы кішіпейілділіктен күш алу.

Содан кейін мен бұрын сенетін нәрсені ұмыттым -

«Бұрын керек еді» десе де.

Сонда тыртық қалмас еді.

Мен соттарыма жазасыз беремін,

Олар мені ақылсыз, кейде қатыгез етті,

Бірақ не үшін суға батқанымызды ұмытуға мүмкіндік бермеді.

Утопиядағы Мәскеу, бетперде киген адамдар.

Филдер сүйіспеншілікке толы, қоқыс сияқты.

Ал қызыл үкіметтің қол астындағы қарапайым адам,

Тек тоймайтын жаққа жанын береді.

Менің кететін уақытым болды, кешіріңіз -

Өйткені, менсіз менің кенептерім жазылмайды.

Күн батты, мен кәсіппен айналысуға кірісемін!

-

Және бұл жағдайда менің ережелерім әрқашан қарапайым.

Кім құламаса, көтерілмейді.

Біл: сенікі қайда, өлексе қайда!

Жақында күн шығады, шындықсыз өмір жоқ.

Кім құламаса, көтерілмейді.

Жұмақ тозаққа өте жақын.

Шекараны өшірмей, бәрін бауырмал бөлісер едік.

Кім құламаса, көтерілмейді.

Біл: сенікі қайда, өлексе қайда!

Жақында күн шығады, шындықсыз өмір жоқ.

Кім құламаса, көтерілмейді.

Жұмақ тозаққа өте жақын.

Шекараны өшірмей, бәрін бауырмал бөлісер едік.