Veritat - L'Ham de Foc

Fondària de pouet que no és abisme

Pel què viatge cada nit com si fos un conte

I és un conte i jo soc l’Alícia… sense meravella

Ja no porte trenes, m’allarguí la falda

No compte ovelles per a dormir, ni àngel ja em guarda

Ni vaixell de pètals que guia l’home amb ulls de flor

És que han vingut per mi els antics navigants de somnis

Dels que viatgen pels miralls amb vol de colomes

I d’un bot alcance la Lluna i hi plante un jardí

De camèlies i violetes que canten a cor

Arbres davallen del cel a la terra i plouen les aus de les branques

Camine sola i desitge oir una veu que em clame:

«Amor meu, estàs de tornada.

Vens per sempre, ho sé »

Ұңғыманың тереңдігі тұңғиық емес

Сондықтан мен әр түнде бір әңгіме сияқты саяхаттаймын

Бұл әңгіме, мен Алисамын... таңқаларлық емес

Мен енді өрім тақпаймын, етегімді создым

Ұйықтау үшін қой санамаймын, Періште де ұстамайды

Гүлді көзді адамды жетелейтін жапырақты кеме емес

Мен үшін ескі арман навигаторлары келді

Көгершіндердің ұшуымен айналар арқылы саяхаттағандардың

Әне-міне дегенше айға жетіп, бау-бақша салды

Жүрекке ән салатын түйе гүлдері мен шегіргүлдерден

Ағаштар аспаннан жерге түсіп, бұтақтағы құстар жаңбыр жауады

Жалғыз жүріңіз және маған қоңырау шалған дауысты естігіңіз келеді:

«Сүйіктім, сен қайтып келдің.

Сіз мәңгі келесіз, мен білемін»