Gdy gaśnie płomień - Krzysztof Krawczyk

Wziąłem z twoich rąk, krajobrazy tylu miejsc

Srebra nocy, szkiełka dni, nie z kamienia

Wziąłem każde źdźbło, nawet cień spod twych drzwi

Nauczyłem się prawdy, w którą wierzysz ty

Tej pogody twoich świat, bez imienia

Dziś, gdy jest mi źle, właśnie z nich, wznoszę dom

Ooo, gdy gaśnie płomień, słyszę cię

W każdym słowie, wracasz jak

Wiatru powiew, serca ład

Ooo, gdy gaśnie płomień

Włosów tren, biorę w dłonie

I znów świat, widzę w tobie cały świat

Wziąłem z twoich rąk, obraz twój, rysunek twój

Potrąconej struny dźwięk, twoje wczoraj

Wziąłem nawet tło, miasta szum, ulic zgiełk

Nie zamknąłem drzwi, wciąż mam jeszcze drugi klucz

Lecz nie twoja w lustrze twarz, już ni twoja

Noc się w deszczu tli, rozmył się świateł blask

Ooo, gdy gaśnie płomiń, słyszę cię

W każdym słowie, wracasz jak

Wiatru powiew, serca ład

Ooo, gdy gaśnie płomień

Włosów tren, biorę w dłonie

I znów świat, widzę w tobie cały świat

Мен сенің қолыңнан қаншама жердің пейзаждарын алдым

Түннің күмісі, күннің шыны, тастан емес

Мен әр жүзді, тіпті есігіңіздің астындағы көлеңкені де алдым

Мен сенетін шындықты білдім

Бұл атаусыз сіздің әлеміңізге ауа райы

Бүгін өзімді ренжітсем, солардан үй салып жатырмын

О, жалын сөнгенде, мен сізді естимін

Әр сөзіңізде қайтып келесіз

Желдің лебі, жүректердің реті

Ой, жалын сөнгенде

Мен қолыма бір пойыз шаш аламын

Тағы да дүниені мен сенен көремін

Қолыңнан суретіңді, суретіңді алдым

Үзілген жіп үні, кешегі сенің

Мен тіпті фонды, қаланың қарбаласын, көшелердің қарбаласын түсірдім.

Мен есікті құлыптаған жоқпын, менде тағы бір кілт бар

Бірақ айнадағы сіздің бетіңіз де емес, сіздікі де емес

Түн жаңбырда тұтанады, шамдардың жарқырауы бұлыңғыр

О, жалын сөнгенде, мен сізді естимін

Әр сөзіңізде қайтып келесіз

Желдің лебі, жүректердің реті

Ой, жалын сөнгенде

Мен қолыма бір пойыз шаш аламын

Тағы да дүниені мен сенен көремін