Phaeton - Kronos

Sleeping nyx on earth, but light remains here

Golden columns seem ablazed in the skies

Solar palace majestically never darkened

Higher straight human four seasoned realm

A human runs to it’s neverending questions

Burdensome light stops it, violently closes it’s eyes

Then once inside, he saw a divine crowned god

Amongst hours, days, years, and centuries

He was sat down on a bejeweled throne

Now, his sight was used to…

And distinguishes strange shades behind…

Embodied summer, spring, autumn, and winter

Now, he walked where no human dwells

A strong voice echoes as from Hades' fields…

«Welcome my son… Narrate me your worries' path…»

«Worms laugh of my deitylink, liar am I and braggart, too…»

«Thou art son mine, by the Styx, ask me a favour…»

«You are worthy to be called my son

And Clymene hyas told you the truth

And that you may not doubt my word

Ask what boon you will»

«Just for one day, through the sky from east to west

Be the suncharioteer…»

«My wild steeds didn’t trust unknown hands, even strongly held…

From Olympe to Poseidon Kingdom, the fall is too fast…»

Sworn by the river of hate, forbidden by rules of gods

«And may that styian pool whereby gods swear

But which my eyes have never seen

Be witness of my promise»

Morning star opened the gates and night left the place

«My messengers are impetuous, don’t reach Zeus' empire

Don’t touch the worm’s lair to consume it…

Just follow my wheel’s way…»

«Take my counsel, not my chariot, while you still stand on solid ground»

And through the mist, Phaeton rushed to his loss…

Divine horses weren’t taken in by it…

By a weak and awkward hand, they feel the change

And then, to a funeral path they were…

Under the unpowerful sight of lightword…

Free and wild, the guides charged into the worm’s lair

So near, fire spread as fast as the plague and burnt everything

Serenity of Hades were disturbed and rays pierced it’s shrine

Towns were reduced in ashes, waters evaporated…

Poseidon, emperor of the sea, began to boil but earth beseeched

God master to end this carnage and thundered the worm…

«If the sea perish and the land and the realms of the sky

The were are hurled back…"(To primeval chaos)

Nymphs found the corpse and buried it…

Night covered the day by the same of sun

From pain and tears, the coffin were amber…

Cries stars from silvered Nyx eyes flow forever…

Жерде ұйықтап жатқан никс, бірақ жарық осында қалады

Аспанда алтын бағаналар жанып тұрған сияқты

Күн сарайы ешқашан қараңғыланбаған

Жоғары түзу адамның төрт тәжірибелі патшалығы

Адам бітпейтін сұрақтарға жүгіреді

Ауыр жарық оны тоқтатады, көздерін қатты жауып тастайды

Сосын ішке кіргенде ол тәж киген құдайды көрді

Сағаттар, күндер, жылдар және ғасырлар арасында

Ол әшекейлі тағына отырды

Енді оның көзі үйреніп қалған...

Және артындағы біртүрлі реңктерді ажыратады...

Жазды, көктемді, күзді және қысты бейнелейді

Енді ол адам тұрмайтын жерде жүрді

Күшті дауыс Аид даласынан шыққандай жаңғырық...

«Қош келдің, балам... Маған алаңдаушылықтың жолын айтып бер...»

«Құдайлық сілтемеме құрттар күледі, мен өтірікшімін және мақтаншақпын...»

«Сен менің ұлымсың, Стикспен, маған жақсылық сұра...»

«Сен менің ұлым деп атауға лайықсың

Ал Климен Хиас саған шындықты айтты

Менің сөзіме күмәнданбау үшін

Сізге қандай жақсылық болатынын сұраңыз»

«Бір күндік, аспан арқылы шығыстан батысқа қарай

Арбашы бол…»

«Менің жабайы тұлпарларым белгісіз қолдарға сенбеді, тіпті қатты ұстады...

Олимптен Посейдон Патшалығына дейін құлау тым жылдам…»

Жек көру өзенімен ант етілді, құдайлардың ережелерімен тыйым салынған

«Ал құдайлар ант ететін стиян бассейні болсын

Бірақ менің көзім көрмеген

Менің уәдемімнің куәгері бол»

Таң жұлдызы қақпаны ашты, ал түн бұл жерден кетті

«Менің хабаршыларым жігерлі, Зевс империясына жете бермеңдер

Құртты жеу үшін оның ұясына тиіспеңіз…

Менің доңғалағымның жолымен жүріңіз…»

«Сен әлі де берік жерде тұрғанда, арбамды емес, менің кеңесімді ал»

Фаэтон тұманның арасынан жоғалып кетті...

Тәңірдің жылқылары ол алмады       

Әлсіз және ыңғайсыз қолмен олар өзгерісті сезінеді

Содан   жерлеу жолына                                  |

Lightword сөзінің күшсіз көзқарасы астында…

Еркін және жабайы, гидтер құрттың ұясына кірді

Жақын жерде өрт оба сияқты тез таралып, бәрін өртеп жіберді

Гадестің тыныштығы бұзылып, сәулелер оның ғибадатханасын тесіп өтті

Қалалар күлге айналды, сулар буланды…

Теңіз императоры Посейдон қайнай бастады, бірақ жер жалынды

Құдай осы қырғынды тоқтатып, құртты күркіреді...

«Егер теңіз, құрлық пен аспан патшалығы жойылса

Олар артқа лақтырылды...»(Алғашқы хаосқа)

Нимфалар мәйітті тауып, жерледі...

Түн күнді сол күн жабады

Ауырсыну мен көз жасынан табыт сары түсті…

Күмістей боялған Nyx көздерінен жұлдыздар мәңгілікке ағып жатыр ...