Смерти больше нет - Крематорий

«Смерти больше нет»

В доме на Лысой горе

Свет, свет, свет,

Пир во время чумы

Восставших из ада ведьм.

Я танцую с ними всю ночь,

А к утру выбираю одну —

Ту, у которой во лбу

Горит серебряный крест.

И на нём — один мертвец,

Одетый в клоунский фрак,

Давно забывший о том,

Что такое смерть, став огнём.

Мне радостно знать,

Что он такой же, как я.

И для нас смерти больше нет!

Смерти больше нет!

А в её глазах

Лёд, лёд, лёд,

Сто последних лет,

Сто последних зим.

И каждую ночь слёзный дождь,

И зов с той стороны,

И сладкий дым сигарет,

Пока не вспыхнет вновь

Яркий свет!

И беспечные дети зари,

Бегущие по волнам,

Крикнут ей вслед: «Смерти больше нет!

Смерти больше нет!»

А в домах под Землёй

Тьма, тьма, тьма.

Зажги свечу,

Беги за мной.

Ещё один мертвец,

Одетый в клоунский фрак,

Давно забывший о том,

Что такое смерть, став огнём,

Мне радостно знать,

Что ты такой же, как я.

И для нас смерти больше нет!

Смерти больше нет!

«Өлім енді жоқ»

Таз таудағы үйде

Жарық, жарық, жарық

Оба кезіндегі мереке

Тозақшы сиқыршылар.

Мен олармен түні бойы билеймін

Таңертең мен біреуін таңдаймын -

Маңдайы бар

Күйіп тұрған күміс крест.

Оның үстінде - бір өлі адам,

Сайқымазақ пальто киіп,

Ұзақ ұмытылған

Өлім деген не, отқа айналу.

Мен білгеніме қуаныштымын

Оның менімен бірдей екенін.

Ал біз үшін енді өлім жоқ!

Өлім енді жоқ!

Және оның көзінде

Мұз, мұз, мұз

Соңғы жүз жыл

Соңғы жүз қыс.

Әр түнде көз жасын төгетін жаңбыр

Ал екінші жақтан қоңырау

Және тәтті темекі түтіні

Ол қайтадан жанып кеткенше

Ашық жарық!

Таңның бейқам балалары,

толқында жүгіру,

Олар оның артынан айқайлайды: «Енді өлім жоқ!

Енді өлім жоқ!»

Ал жер астындағы үйлерде

Қараңғылық, қараңғылық, қараңғылық.

Шам жағыңыз

Артымнан жүгір.

Тағы бір өлі адам

Сайқымазақ пальто киіп,

Ұзақ ұмытылған

Өртке айналу деген не,

Мен білгеніме қуаныштымын

Сен мен сияқтысың деп.

Ал біз үшін енді өлім жоқ!

Өлім енді жоқ!