Остров сирен - Крематорий

Вот мой остров грез — хрустальные стены,

Между альфой и бетой внутри воют Сирены

Под дудку и бубен, под пенное пиво

Голосом сладким, греющим душу.

А лица их как лица детей, но со старческим взглядом,

А сердца как большой бассейн, наполненный смрадом.

Я бы стер их в пыль, я скрутил бы их в косяк,

Но кто станет курить такое дерьмо?

А кто уплыл на Остров Сирен, тот домой не вернется,

И кто-то плачет, глядя на Крест, а кто-то смеется.

Но без любви нет смерти, а без смерти нет любви.

Прочь с дороги, свинья!

Міне, менің армандар аралым - хрусталь қабырғалар,

Альфа мен бета арасында, Сиреналар іште айқайлайды

Күй мен бубенге, Көбік сыраға

Жанды жылытатын тәтті дауыс.

Олардың жүздері балалардың жүздеріндей, бірақ ескі түрімен,

Ал жүректер сасық иіске толы үлкен бассейн сияқты.

Мен оларды шаңға айналдырар едім, буынға айналдырар едім,

Бірақ бұл істі кім шегеді?

Ал Сирен аралына жүзген адам үйіне қайтпайды,

Ал біреу жылап, Крестке қарап, біреу күліп жатыр.

Бірақ махаббатсыз өлім жоқ, ал өлімсіз махаббат жоқ.

Жолымнан кет, шошқа!