Киллер - Крематорий

Курил на солнце папироску я И смотрел по сторонам,

Верил слепо, мое лето

Я никому не отдам.

А все эти загульные

Дуры богохульные

Стали бить в колокола.

О не ищите, глупые, девочку Веру,

Вот из этого ствола я убил ее вчера.

Неспешно дул я в свою дудку,

Купался в медленных снах,

Все мечтал найти Надежду,

Ту, что летает в облаках.

А дворники душевные,

Потеряв терпение,

Пустили метлы на дрова.

О не ищите, глупые, девочку Надю,

Вот из этого ствола я убил ее вчера.

Любил ее я вдохновенно,

И ночь была так нежна,

А утром лопнули вены,

Любовь куда-то ушла.

И купидоны мелкие,

Испугавшись этого,

Разлетелись кто куда.

О не ищите, глупые, девочку Любу,

Вот из этого ствола я убил ее вчера.

Мен күнге шылым шегіп, айналама қарадым,

Соқыр сендім, жазым

Мен оны ешкімге бермеймін.

Және мұның бәрі шашу

Жалған ақымақтар

Олар қоңырау соға бастады.

Қарама, ақымақ, Вера қызға,

Мен оны кеше осы бөшкеден өлтірдім.

Ақырын мен өз әуенімді үрледім,

Баяу армандарға шомылды

Барлығы Үмітті табуды армандады,

Бұлттарда ұшатын.

Ал сыпырушылар шыншыл,

Шыдамым таусылды

Олар отынға сыпырғыш қояды.

Қарама, ақымақ, Надя қызға,

Мен оны кеше осы бөшкеден өлтірдім.

Мен оны шабытпен жақсы көрдім

Ал түн өте нәзік болды

Ал таңертең тамырлар жарылып кетті

Махаббат кетті.

Және кішкентай амурлар

Бұдан қорқады

Жан-жақта шашыраңқы.

Қарама, ақымақ, Люба қызға,

Мен оны кеше осы бөшкеден өлтірдім.