Фрау Фон Либерзон - Крематорий

Фрау фон Либерзон

Ходила пешком под стол

Не брала ни капли в рот,

Ну, а трезвое детство прошло.

Теперь она пьет до дна

И ей мерещится иногда,

Что лопнули струны и стерлись колки

И что плачет по ней печь,

И что идет снег с потолка.

Если б у нее было много денег

Она купила бы себе хот-дог.

Позвала бы Камасутру

Провести с ней вечерок,

Но чаще бывает так —

Она просыпается вдруг

И видит комнату в которой есть окна, но нет двери,

А напротив сидит граф «Парабеллум»

И ждет, когда она скажет ему «fire!»

Фрау фон Либерсон

Үстел астына жүрді

Аузыма бір тамшы да алған жоқ

Міне, байсалды балалық шақ бітті.

Қазір ол түбіне дейін ішеді

Ал кейде армандайды

Жіптер жарылып, қазықтар тозды

Оның пеші үшін не жылайды,

Ал төбеден қар жауып жатыр.

Егер оның ақшасы көп болса

Ол өзіне хот-дог сатып алар еді.

Мен Кама Сутра деп атар едім

Онымен бір кеш өткізіңіз

Бірақ бұл жиі кездеседі -

Ол кенеттен оянады

Ол терезелері бар, бірақ есігі жоқ бөлмені көреді,

Ал қарама-қарсы граф «Парабеллум» отырады.

Және оның «өрт!» дегенін күтеді.