Африканский царь - Крематорий

Я помню, как однажды в мой дом,

Сидя верхом на коне,

Въехал негр в ржавой короне

С маршальским жезлом в руке.

Он был странно одет — такую

Одежду носили в глубокую старь.

И он сказал мне: «Я африканский царь!»

Он сказал мне: «В долгом пути своем

Я умирал много раз.

Что такое смерть и смирение,

Знает каждый из нас.

Сидя в теплом и светлом доме,

Ты играешь с огнем,

Но знаешь ли ты, что такое огонь?»

И лишь под вечер, прощаясь с ним,

Я увидел его глаза.

Я подал ему левую руку,

Но он, усмехнувшись, сказал:

«Ах, если мне дано судьбою

Найти дорогу назад,

То, уходя, я плюну в реку наших слез».

Бірде менің үйімде болғаны есімде

Ат үстінде отыру

Тот басқан тәжімен бір қара адам кірді

Қолында маршал таяқшасымен.

Ол біртүрлі киінген

Киім кәрілікте киілетін.

Ол маған: «Мен Африка патшасымын!» - деді.

Ол маған: «Ұзақ сапарыңызда

Мен талай рет өлдім.

Өлім мен кішіпейілділік деген не

Әрқайсымыз білеміз.

Жылы да жарық үйде отырып,

Сіз отпен ойнайсыз

Бірақ сіз оттың не екенін білесіз бе?

Тек кешке онымен қоштасып,

Мен оның көздерін көрдім.

Мен оған сол қолымды бердім,

Бірақ күлімсіреп:

«Әй, тағдыр бұйырса

Қайтар жолды табыңыз

Сосын кетіп бара жатып көз жасымыздың дариясына түкіремін.