Мои глаза полны песка - Конец фильма

Я который год в реке без берегов

Я падаю вниз лицом, как маслом бутерброд

И не могу достичь, хоть что-то обрести,

Чтобы найти себя и хоть в себя прийти

От своих пьяных снов…

Мои глаза полны песка,

В них бесприютный ветер.

Меня по дну несёт река,

Которой звёзды светят.

Я терял любовь, как осенью листву

Теряет на ветру пустой печальный сад,

И золото, и кровь сгорят в моём саду,

И в этот листопад я, может быть, умру

От своих пьяных снов…

Ты найдёшь меня в саду живых камней,

Среди кричащих губ смешных, больных людей.

Я буду просто петь, не в силах изменить

Ни смысла своих слов, ни существа вещей,

Ни своих пьяных снов…

Мен бір жыл бойы жағасы жоқ өзенде болдым

Мен сары май сэндвичіндей бетім төмен құлаймын

Мен қол жеткізе алмаймын, тым болмаса бірдеңе ұтып аламын,

Өзіңізді табу және кем дегенде өзіңізге келу

Мас армандарыңнан...

Менің көзім құмға толы

Оларда тынышсыз жел бар.

Өзен мені түбімен апарады,

Қандай жұлдыздар жарқырайды.

Күзгі жапырақтар сияқты махаббатымнан айырылдым

Желде бос мұңды бақ жоғалады,

Бақшамда алтын да, қан да жанады

Ал мына жапырақ құлағанда мен өліп қалуым мүмкін

Мас армандарыңнан...

Сен мені тірі тастар бағында табасың,

Күлкілі, ауру адамдардың айқайлаған еріндерінің арасында.

Мен ән айтамын, өзгере алмаймын

Сөзіңнің мәні де, заттың мәні де емес,

Сіздің мас армандарыңыз емес...