Weit draussen - Kettcar

Ich weiß, Du meintest, es wäre sehr weit draußen

Aber so weit draußen?

Ist doch völlig verrückt!

Hier zieht man hin, wenn man nie mehr gefunden werden will

Es ist so still…

Der Garten ein Urwald, das Haus eine Hütte

Fenster und Türen mit dem Mut zur Lücke

Du trittst raus, dezentes Makup, einfach schön

Eine lange Umarmung

Es tut so gut, Dich zu sehn!

Und dann sitzen wir mit unseren wiederkehrenden Gefühlen

Auf so etwas wie Gartenstühlen, aus dem letzten Jahrhundert

Aus der Zeit gefallen, und für immer verändert

Und Du fragst mich: «Welcher Tag ist eigentlich heute?»

Das Babyphone zwischen uns macht so friedliche Geräusche

Der Kleine schläft, so leise und friedlich

«Ich konnt Dein Mitleid nicht mehr ertragen.»

Der Satz von Dir aus dem Nichts

«Wie ihr mein Kind angesehen habt, und dann mich

Nicht zu ertragen.»

Du sagst: «Manchmal ist es hart, doch meistens OK.»

Und ich weiß, dass Du Dir das nicht vorstellen kannst

Mit wie wenig man lernt, auszukommen

Wenn man nichts mehr verlangt

Wir erkennen die Lügner, wenn wir sie sehen

Nicht an der Stimme, nur an den Augen

Im Sturm auf schwankendem Boden

Und fehlendem Glauben

Du bist keiner von ihnen

Du bist niemand von denen

Wenn Du Sätze sagst, wie:

«Ich schwör, ich liebe mein Kind

Aber ich hasse mein Leben!»

Auf der Rückfahrt mitten in der Nacht rechts ran

Auf einer Landstraße im Niemandsland

In der Dunkelheit jeden einzelnen Gott verflucht

Und trotzdem fast zu beten versucht

Die Fäuste aufs Lenkrad, der Kopf hinterher

Wo kommen jetzt bitte die Scheißtränen her?

Nur ein Elendstourist, der nur ahnt wie es ist

Und das Ganze ganz schnell vergisst

Aber Deine Sätze noch im Ohr

Deine Sätze, wie Handgranaten

Die Chance war halt Eins zu zwei Millionen

Dass der Kleine genau damit geboren wird

Die Chance war da und wir waren halt dran

Und nun durchhalten

Und tun, was man kann

Ja, jeder kann glücklich werden, ja ja

Aber nicht alle

Ja, jeder kann glücklich werden

Aber nie, nie, nie alle

Und beim Abschied dann der übliche Scheiß:

«Wir sehen uns bald wieder!»

Und ich weiß, dass Du weißt, dass das nicht passieren wird

Nicht so bald

Der Elendstourist weiß, wie das ist

Wir erkennen die Lügen nicht an der Stimme

Nur an den Augen

Du sagst: «Manchmal ist es hart, doch meistens OK.»

Und ich weiß, dass Du Dir das nicht vorstellen kannst

Mit wie wenig man lernt, auszukommen

Wenn man nichts mehr verlangt

Wir erkennen die Lügner, wenn wir sie sehen

Nicht an der Stimme, nur an den Augen

Im Sturm auf schwankendem Boden

Und fehlendem Glauben

Du bist keiner von ihnen

Du bist niemand von denen

Wenn Du Sätze sagst, wie:

«Ich schwör, ich liebe mein Kind

Aber ich hasse mein Leben!»

Zeig mir einen Helden

Und ich schreib Dir ne Tragödie

Білемін, сіз бұл өте алыс екенін айтқыңыз келді

Бірақ бұл алыс?

Бұл мүлдем ақылсыз!

Ешқашан қайта табылғың келмесе, көшетін жер осы

Сонша үнсіз...

Бақ - джунгли, үй - саятшылық

Терезелер мен есіктер бос орындарды қалдыруға батылдықпен

Сіз сыртқа шығасыз, нәзік макияж, жай ғана әдемі

Ұзақ құшақтау

Сізді көргеніме өте қуаныштымын!

Сосын қайталанатын сезімдерімізбен отырамыз

Бақша креслолары сияқты нәрседе, өткен ғасырдан

Уақытсыз және мәңгі өзгерді

Ал сіз маған: «Бүгін шын мәнінде қандай күн?» деп сұрайсыз.

Арамыздағы нәресте бақылаушысы осындай тыныш дыбыстар шығарады

Кішкентай бала ұйықтап жатыр, соншалықты тыныш және тыныш

— Мен сенің аяғаныңа енді шыдай алмадым.

Сенен шыққан сөз

«Сен менің балама, содан кейін маған қалай қарадың

Төзуге болмайды».

Сіз: «Кейде қиын, бірақ көбіне бәрі жақсы» дейсіз.

Сіз мұны елестете алмайтыныңызды білемін

Қаншалықты аз нәрсемен күресуге үйренесің

Артық ештеңе сұрамағанда

Біз өтірікшілерді көргенде білеміз

Даусында емес, тек көзінде

Дауылда дірілдеген жерде

Және сенімсіздік

Сіз олардың бірі емессіз

Сіз олардың бірі емессіз

Мынадай сөйлемдерді айтқан кезде:

«Мен баламды жақсы көремін деп ант етемін

Бірақ мен өз өмірімді жек көремін!"

Түн ортасында қайтып келе жатқанда тартыңыз

Ешбір адамның елінде ауылдық жолда

Қараңғыда әрбір құдай қарғыс айтты

Сонда да дұға етуге тырысты

Руль дөңгелегінде жұдырықтар, артта бас

Енді мінеу көз жасы қайдан шығып жатыр?

Оның қандай екенін болжай алатын жай ғана аянышты турист

Және мұның бәрін тез ұмытыңыз

Бірақ сіздің сөйлемдеріңіз әлі құлақта

Сіздің сөйлемдеріңіз, қол гранаталары сияқты

Мүмкіндік екі миллионнан бір болды

Кішкентай бала онымен бірге туады

Мүмкіндік болды және бізге де келді

Ал енді шыда

Ал қолыңнан келгенін істе

Иә, әркім бақытты бола алады, иә

Бірақ бәрі емес

Иә, әр адам бақытты бола алады

Бірақ ешқашан, ешқашан, ешқашан бәрі

Содан кейін біз қоштасқандағы әдеттегі боқ:

«Жуықта көріскенше!»

Оның болмайтынын сіз білетініңізді білемін

Жақында емес

Байғұс турист оның қалай екенін біледі

Өтірікті дауысынан танымаймыз

Тек көзге

Сіз: «Кейде қиын, бірақ көбіне бәрі жақсы» дейсіз.

Сіз мұны елестете алмайтыныңызды білемін

Қаншалықты аз нәрсемен күресуге үйренесің

Артық ештеңе сұрамағанда

Біз өтірікшілерді көргенде білеміз

Даусында емес, тек көзінде

Дауылда дірілдеген жерде

Және сенімсіздік

Сіз олардың бірі емессіз

Сіз олардың бірі емессіз

Мынадай сөйлемдерді айтқан кезде:

«Мен баламды жақсы көремін деп ант етемін

Бірақ мен өз өмірімді жек көремін!"

маған батырды көрсет

Ал мен саған трагедия жазамын