The Maple's Lament - Kathy Mattea

When I was alive the birds would nest upon my boughs

And all through long winter nights, the storms would 'round me howl

And when the day would come, I’d raise my branches to the sun

I was the child of earth and sky, and all the world was one

But now that I am dead, the birds no longer sing in me

And I feel no more the wind and rain, as when I was a tree

But bound so tight in wire strings, I have no room to grow

And I am but the slave who sings, when master draws the bow

But sometimes from my memories I can sing the birds in flight

And I can sing of sweet dark earth and endless starry nights

But oh, my favorite song of all, I truly do believe

Is the song the sunlight sang to me while dancing on my leaves

Мен тірі болғанда құстар бұтақтарыма ұя салатын

Қыстың ұзақ түндерінде дауыл мені айнала айқайлайды

Күн туғанда, бұтақтарымды күнге көтеретінмін

Мен жер мен көктің перзенті едім, ал бүкіл әлем біртұтас еді

Бірақ қазір мен өлдім, құстар менде ән салмайды

Мен ағаш болған кездегідей жел мен жаңбырды сезбеймін

Бірақ сымдармен тығыз байланғандықтан, менде өсетін орын жоқ

Қожайын садақ тартқанда, мен тек ән айтатын құлмын

Бірақ кейде естеліктерімнен ұшқан құстарды ән айтай аламын

Мен тәтті қара жер мен шексіз жұлдызды түндерді ән айта аламын

Бірақ, менің ең жақсы көретін ән, мен шын сен  сенемін 

Жапырақтарымда билеп жатқанда, күн сәулесі айтқан ән