Yksinäiset - Juha Tapio

Pysäkin luota korttelin verran

On tuttua niin kaikki tuo

Varjojen alta varjoista yksin

Vaellan ovesi luo

Sä tulet mua vastaan

Ja kuin äiti lastaan sä rinnallas tuuditat mua

Mä vajoan hiljaa

Vajoan hiljaa

Kaikki jos vois unohtua

Hetkinen sylisi lämpöä vaan

Mä muuta en tuu pyytämään

Sun tarvitse koskaan mua ei rakastaa vain kysymättä ymmärtää

Kaiken sen jälkeen on hiljaisuus arkaa

Mä pukeudun lähtöä teen

Maailman kylmyys mun päälleni karkaa kun ovesta sateeseen meen

Kelmeää yötä kanssani valvoo paljaaksi riisutut puut

Se enää ei viillä

Vaikka sen tiedän sun luoksesi saapuvat nuo

Бір блокқа тоқтаңыз

Мұның бәрі таныс

Көлеңкенің астында жалғыз

Мен сенің есігіңе қарай жүремін

Менімен кездесесің

Ал ана баламен бірге мені еркелетесің

Мен тыныш батып бара жатырмын

Мен үнсіз қалдым

Бәрін ұмыта алсаң

Бір сәт ыстықты құшақтап алар еді, бірақ

Басқа ештеңе сұрамаймын

Күн мені жақсы көруді қажет етпейді, тек түсінуді сұрайды

Өйткені, үндемеу – ұялшақтық

Мен кетемін деп киінемін

Есіктен жаңбыр жауып тұрғанда, дүниенің салқыны маған қашады

Менімен өткен қайғылы түнді аршылған ағаштар тамашалайды

Ол енді кесілмейді

Олардың саған келетінін білсем де