Saippuakuplat - Juha Tapio

Varoen niin ulko-oven hän sulkee,

on aamu ja uninen maa

Pelkoa yön pakoon hiekalle kulkee,

muut jääneet on nukkumaan

Poikanen vaan ajaa perhosta takaa

ja aurinko käy olallaan

Peloissaan yöt peiton alla hän makaa,

kuuntelee ja odottaa

Puhaltaa saippuakuplansa tuuleen

huikaisevaan siniseen korkeuteen

Silmänsä sulkien toivoo ja luulee

nousta ne voi taivaaseen

Selvästi sen viime yönä hän kuuli,

toinen on lähdössä pois

Hän kiros sen kaiken minkä onneksi luuli,

miten lapsonen ymmärtää vois

Aurinkoon päin kulkee varjona taakka

hennoilla hartioillaan

Urhea mies kovin pienestä saakka

olla saa poikanen vaan

Puhaltaa saippuakuplansa tuuleen

huikaisevaan siniseen korkeuteen

Silmänsä sulkien toivoo ja luulee

nousta ne voi taivaaseen

Puhaltaa saippuakuplansa tuuleen

huikaisevaan siniseen korkeuteen

Silmänsä sulkien toivoo ja luulee

nousta ne voi taivaaseen

Сақтықпен ол алдыңғы есікті жауып тастады,

таңғы және ұйқылы жер

Құмда түннен қашып кету қорқынышы,

екіншісі - ұйықтау

Балапан көбелектің артынан қуады

ал күн оның иығына батады

Жабық түндерден қорқып, жатып қалады,

тыңдайды және күтеді

Сабын көпіршіктерін желге үрлейді

таңқаларлық көк биіктікке дейін

Көзін жұмып, үміттенеді, ойлайды

олар көкке көтеріле алады

Оны кеше түнде естігені анық,

екіншісі кетіп бара жатыр

Ол бақытына қарай ойлағанның бәрін қарғады,

бала қалай түсінеді

Күнге қарай түскен жүк көлеңке болып жүгіреді

оның иығында

Жастайынан ержүрек

балапан беруге болады, бірақ

Сабын көпіршіктерін желге үрлейді

таңқаларлық көк биіктікке дейін

Көзін жұмып, үміттенеді, ойлайды

олар көкке көтеріле алады

Сабын көпіршіктерін желге үрлейді

таңқаларлық көк биіктікке дейін

Көзін жұмып, үміттенеді, ойлайды

олар көкке көтеріле алады