All Things Are Quite Silent - Judy Collins

All things are quite silent, each mortal at rest

When me and my true love got snug in one nest

When a bold set of ruffians broke into our cave

And they forced my dear jewel to plough the salt wave

I begged hard for my darling as I would for my life

They’d not listen to me although a fond wife

Saying: «The king must have sailors, to the seas he must go,»

And they’ve left me lamenting in sorrow and woe

Through green fields and meadows we ofttimes have walked

And the fond recollections together have talked

Where the lark and the blackbird so sweetly did sing

And the lovely thrushes' voices made the valleys to ring

Now although I’m forsaken I won’t be be cast down

Who knows but my true love some day may return?

And will make me amends For all trouble and strife

And me and my true love might live happy for life

Барлығы тыныш, әрбір адам тыныштықта

Мен және менің шынайы махаббатым бір ұяға тиген кезде

Біздің үңгірге батыл ұрысшылар кіргенде

Олар менің қымбатты асыл тасымды тұз толқынын жыртуға мәжбүр етті

Мен өмірімді сұрағанымдай сүйіктім үшін де қатты жалындым

Сүйкімді әйел болса да, олар мені тыңдамады

«Патшаның теңізшілері болуы керек, ол теңізге баруы керек»

Олар мені қайғы мен қасіретпен жоқтаумен қалдырды

Жасыл алқаптар мен шабындықтарды біз жиі қыдырдық

Әңгімелескен көңілді естеліктер

Торғай мен қарақұрт соншалықты тәтті ән салған жерде

Сүйкімді молочницалардың дауыстары алқаптарды                                                                             -     -                                       сүйк            |

Енді мен тастап кетсем де, мен                                                                                                                

Шынайы махаббатым бір күні қайта оралуы мүмкін, бірақ кім біледі?

Мені барлық қиыншылықтар мен жанжалдар үшін түзетеді

Мен           махаббатым  өмір бойы бақытты өмір сүруіміз мүмкін