Ma Tonkinoise - Josephine Baker

Quand au bout d’huit jours, le r’pos terminé,

On va r’prendre les tranchées,

Notre place est si utile

Que sans nous on prend la pile.

Mais c’est bien fini, on en a assez,

Personn' ne veut plus marcher,

Et le coeur bien gros, comm' dans un sanglot

On dit adieu aux civ’lots.

Même sans tambour, même sans trompette,

On s’en va là haut en baissant la tête.

Adieu la vie, adieu l’amour,

Adieu toutes les femmes.

C’est bien fini, c’est pour toujours,

De cette guerre infâme.

C’est à Craonne, sur le plateau,

Qu’on doit laisser sa peau

Car nous sommes tous condamnés

C’est nous les sacrifiés !

Huit jours de tranchées, huit jours de souffrance,

Pourtant on a l’espérance

Que ce soir viendra la r’lève

Que nous attendons sans trêve.

Soudain, dans la nuit et dans le silence,

On voit quelqu’un qui s’avance,

C’est un officier de chasseurs à pied,

Qui vient pour nous remplacer.

Doucement dans l’ombre, sous la pluie qui tombe

Les petits chasseurs vont chercher leurs tombes.

C’est malheureux d’voir sur les grands boul’vards

Tous ces gros qui font leur foire;

Si pour eux la vie est rose,

Pour nous c’est pas la mêm' chose.

Au lieu de s’cacher, tous ces embusqués,

F’raient mieux d’monter aux tranchées

Pour défendr' leurs biens, car nous n’avons rien,

Nous autr’s, les pauvr’s purotins.

Tous les camarades sont enterrés là,

Pour défendr' les biens de ces messieurs-là.

Ceux qu’ont l’pognon, ceux-là r’viendront,

Car c’est pour eux qu’on crève.

Mais c’est fini, car les trouffions

Vont tous se mettre en grève.

Ce s’ra votre tour, messieurs les gros,

De monter sur l’plateau,

Car si vous voulez la guerre,

Payez-la de votre peau !

Сегіз күннің соңында r'pos аяқталды,

Біз траншеяларды қайтарамыз,

Біздің жер өте пайдалы

Бізсіз біз үйінді аламыз.

Бірақ бітті, бізде жеткілікті,

Енді ешкім жаяу жүргісі келмейді,

Ал жүрегі қатты ауырады, жылау сияқты

Біз азаматтық учаскелермен қоштасамыз.

Барабансыз да, кернейсіз де,

Біз сол жерге басымызды төмен түсіріп шығамыз.

Қоштасу өмір, қоштасу махаббат,

Барша әйелдер қоштасу.

Бітті, мәңгілік,

Осы атышулы соғыс туралы.

Бұл Краоннада, үстіртте,

Біз терімізді қалдыруымыз керек

Өйткені біз бәріміз де құрдымға кеттік

Біз құрбан болғандармыз!

Сегіз күн окоп, сегіз күн азап,

Сонда да үмітіміз бар

Бұл түнде жеңілдік келеді

Біз тынымсыз күтетініміз.

Кенет, түнде және тыныштықта,

Біреудің келе жатқанын көреміз,

Ол жаяу қуушылардың офицері,

Біздің орнымызға кім келеді.

Көлеңкеде, жауған жаңбырда ақырын

Кішкентай аңшылар қабірлерін іздейді.

Үлкен бульварлардан көру өте өкінішті

Жәрмеңке өткізетін барлық үлкен жігіттер;

Олар үшін өмір қызғылт болса,

Бұл біз үшін бірдей емес.

Жасырудың орнына, бұл буксирлердің бәрі,

Траншеяға көтерілген дұрыс

Олардың тауарларын қорғау үшін, өйткені бізде ештеңе жоқ,

Біз, басқалар, кедей пуротиндер.

Барлық жолдастар сонда жерленген,

Бұл мырзалардың мүлкін қорғау үшін.

Ақшасы барлар қайтып келеді,

Өйткені біз олар үшін өлеміз.

Бірақ бәрі бітті, өйткені трюффиондар

Барлығы ереуілге шығады.

Сіздің кезегіңіз, семіз мырзалар,

Түсірілім алаңына шығу үшін,

Өйткені соғысты қаласаң,

Оны теріңізбен төлеңіз!