Seelensturm - JAW

My pain is constant and sharp

And I do not hope for a better world for anyone

In fact I want my pain to be inflicted on others

I want no one to escape

Yeah, JAW Im Auge des Sturms

Ich sitz am Fenster und blick nach draußen

Dunkle Wolken bilden Monumente am Himmel

Blitze tauchen in die Erde, ein Sturm kommt auf zieht über das Land

Wie eine Seuche und steckt meine Psyche in Brand

Und ich fühl die Freiheit in mir wie ein Feuer

Welches den Schatten verdrängt und meine Seele erleuchtet

Und ihr den dunklen Schleier nimmt der sie verhüllt

Und die dunklen Weiten des Raumes meines Körpers erhellt die Welt

Fickt meinen Kopf ich krieg keine Luft mehr

Es gibt keine Hoffnung und es gibt keinen Gott

Und wenn doch wieso hilft er mir nicht in meinem Leiden

Und zeigt mir Wege aus dem Labyrinth unendlichen Peins

Schwarze Seide bedeckt mein Herz als Kind des Schmerzes

Und meine Tränen nehmen mir die Sicht dieser Fährte

Die sich mein Leben nennt bin gefangen inmitten von Nebelwänden

Die meinem Ruf nach Sonne Regen schenken

Und ich schreib meine Texte mit meinem eigenen Blut

Und bringe Hass auf’s Blatt und all den Schweiß meiner Wut

Komponiere Meere aus Melodien aus dem Taumeln des Geists

Um die verdeckte Trauer nach auß en zu treiben

Um Dimensionen Gestalten zu geben die keiner kennt

Weil wir kaum Orte haben für die Gefühle der Menschen

Und ich schaffe ein vollkommenes Ganzes aus Text und Musik und spüre die

unendliche Liebe

Es ist Sturm, im Dunkel der Nacht

Und in meinem Herzen durch all die Wunden der Last

Schwebe auf der Suche nach Kraft hinab in die Tiefe

Gebettet auf den Federn meiner Melodien

Ich suche voller Ä ngste und Zweifel mein eigenes Ich

Auf Wegen aus meiner inneren Scheinwelt ans Licht

Versuch zu verstehen, warum so viele Dinge geschehen

Die um mich kreisen, mich verwirren und mich immer nur quälen

Und ich greif nach der Liebe doch fasse nur Hass

Schreib meine Zeilen in tiefen Weiten mit der Fackel der Nacht

Gib mir Schuld des Versagens um sie auf Schultern zu tragen, die sie nicht

tragen können

Und versinke in Wunden von Jahren die sich in mich bohren wie Dornen von

Pflanzen

Die tanzen um in imaginären Welten mein Verstand zu verwandeln

Ich irre umher, fühl mich innerlich leer, Dinge zerbrechen mich

Und ich steh inmitten von Trümmern und Scherben

Was ist schlimmer als Sterben, das Leben vielleicht?

Weil dich das Leben zerreißt im Bann von ewigem Leid

Und ich blick in den Spiegel, doch erkenne mich nicht

Sehe meine Bilder und denk das ich 'nen Fremden erblick

Und frage mich, warum Ich nicht so bin wie Ich bin

Warum der Äußere Schein so kontrastiert zum inneren Bild

Und ich häng in der Leere des Raums suche nach Halt

Verloren im All meiner Körpergestalt — die Wörter verschalln

In den Weiten der Welt und niemand scheint sie zu hören

Weil ich in Sprachen spreche die die meisten nicht hören

Die sich Musik nennt sich in jeden Beat drängt in jeden Text

Der Grund warum ich wahrscheinlich mein ganzes Leben rap

Es ist Sturm, im Dunkel der Nacht

Und in meinem Herzen durch all die Wunden der Last

Schwebe auf der Suche nach Kraft hinab in die Tiefe

Gebettet auf den Federn meiner Melodien

Менің ауырсынуым тұрақты және өткір

Ал мен ешкімге жақсы дүниеден үміттенбеймін

Шындығында, мен өзімнің қайғы-қасіретімнің басқалармен қайшылықта болғанын қалаймын

Мен ешкімнің қашып кетпеуін қалаймын

Иә, дауылдың көзіндегі ЖАУ

Мен терезеге отырып, сыртқа қараймын

Қара бұлттар аспандағы ескерткіштерді құрайды

Найзағай жерді соғады, дауыл соғады жерді

Оба сияқты және менің психикамды өртеп жібереді

Ал мен бостандықты ішімдегі оттай сезінемін

Көлеңкесін қуып, жанымды нұрландыратын

Және оны жауып тұрған қара пердені алып тастайды

Ал менің денемнің қараңғы кеңістігі әлемді нұрландырады

Басымды бля, мен енді дем ала алмаймын

Үміт те жоқ, Құдай да жоқ

Егер солай болса, неге менің қиналғаныма көмектеспейді

Және маған шексіз азап лабиринтінен шығудың жолын көрсетеді

Қара жібек мұң баласындай жүрегімді жабады

Ал менің көз жасым бұл іздің көрінісін алып тастайды

Өмірім деп атаған мен түтін экрандарының ортасында қалдым

Күнді шақыруыма жаңбыр беретіндер

Ал мен өлеңдерімді өз қаныммен жазамын

Қағазға өшпенділік пен ашуымның барлық терін әкел

Ақыл-ойдың дірілінен әуендер теңізін құрастырыңыз

Жасырын қайғыны жою үшін

Ешкім білмейтін пішіндерге өлшем беру

Өйткені бізде адамдардың сезіміне орын жоқ

Ал мен мәтін мен музыканың тамаша тұтастығын жасап, оны сезінемін

шексіз махаббат

Қараңғы түнде боран соғады

Ал менің жүрегімде ауыртпалықтың барлық жаралары арқылы

Күш іздеу үшін төмен ұшыңыз

Әуендерімнің қауырсынына төселген

Қорқыныш пен күдікке толы мен өзімді іздеймін

Менің ішкі елес әлемімнен жарыққа дейінгі жолдарда

Неліктен көп нәрсе болып жатқанын түсінуге тырысыңыз

Олар менің айналамда айналады, мені шатастырады және әрқашан мені азаптайды

Мен махаббатқа қол созамын, бірақ тек жек көремін

Түннің шырағымен менің жолдарымды терең кеңістіктерге жаз

Маған көтермейтін иықтарды көтере алмағаным үшін кінәні беріңіз

киюге болады

Мені тікенектей тесіп өткен жылдар жараларына батып кетіңіз

Өсімдік

Олар менің ойымды қиял әлемдерінде өзгерту үшін билейді

Мен қаңғып жүрмін, ішім бос, заттар мені бұзады

Ал мен үйінділер мен сынықтар арасында тұрмын

Өлуден, мүмкін өмір сүруден жаман не бар?

Өйткені өмір сізді мәңгілік азаптың сиқырымен жұлып тастайды

Ал мен айнаға қарасам да өзімді танымаймын

Менің суреттерімді қараңыз және мен бейтаныс адамды көріп тұрмын деп ойлаңыз

Неліктен мен бұрынғыдай емеспін деп ойлаймын

Неліктен сыртқы көрініс ішкі суретке соншалықты қарама-қайшы келеді

Ал мен болсам, бос кеңістікте сүйеніш іздеймін

Менің барлық физикалық формаларымнан адасады - сөздер жоғалады

Әлемнің кеңдігінде және оларды ешкім естімейтін сияқты

Өйткені мен көбісі естімейтін тілдерде сөйлеймін

Музыка әрбір мәтінге әрбір итеруде өзі деп аталады

Себебі мен өмір бойы рэппен айналысқан шығармын

Қараңғы түнде боран соғады

Ал менің жүрегімде ауыртпалықтың барлық жаралары арқылы

Күш іздеу үшін төмен ұшыңыз

Әуендерімнің қауырсынына төселген